Wstęp

Pepper: Tony, zmiataj stamtąd! Już nic nie zdziałasz!

Rhodey: Ona ma rację! Uciekaj, bo to zaraz wybuchnie!

Overlord: Już nie zdołasz uciec, Iron Manie

Tony: Nie mogę się połączyć przez Extremis, by rozbroić bombę! Pepper, Rhodey... Musicie wiedzieć, że... Aaa!

Pepper, Rhodey: TONY!

Pepper: Tony, słyszysz mnie? Powiedz coś!

I nastąpiła eksplozja. Tylko tyle pozostało ze statku jaszczurów.  Razem z Rhodey' m pobiegliśmy szukać naszego przyjaciela. W gruzach znaleźliśmy rozerwaną zbroję. Skan wykazywał brak funkcji życiowych.

Pepper: Tony, błagam! Nie umieraj!

Byłam zrozpaczona, lecz próbowałam go uratować, uciskając klatkę piersiową. Długo walczyłam za niego. Ponad trzy godziny, aż Rhodey kazał mi przestać. Musiałam się pogodzić z tym, co się stało. Może uratowaliśmy świat, ale straciliśmy zbyt wiele. Straciliśmy Tony'ego.

Obudziłam się z krzykiem w swoim łóżku. Nie mogłam przestać myśleć o ostatniej walce. Nawet z serum nie przetrwał wybuchu. Chciał nam coś powiedzieć, a ja również miałam z nim do pogadania. Dlaczego dopiero wtedy, gdy jest już za późno, mamy odwagę przyznać się do swoich uczuć? Ja go kochałam.

--**--

Witam was w kolejnym opku. To już kolejne, a jeszcze mam kilka do wstawienia, licząc też one shoty oraz projekt z odcinkami, który też chcę tu dodać, kiedy zostanie ukończony. Prace nad nim się ciągną od poprzedniego roku, ale myślę, że po maturze będzie wszystko w porządku. No to witam w "Ghost".
PS: Przepraszam, że to czwarta już notka tego samego dnia, ale pewna czytelniczka się na mnie uwzięła. Heheh! Dziękuję ci, Karolino za to. :)