Part 239: Zjarana kapela

~*Godzinę później*~

**Ivy**

Wszystko miałyśmy gotowe. Kupiłyśmy alkohol na ten wieczór oraz szampan, który miał nie zaszkodzić łobuzom. Męskie towarzystwo świętowało w domu Rhodesów, zaś my poszłyśmy kilka metrów dalej do starej fabryki. Jak się później dowiedziałam, była połączona z domem, więc nie było problemu wejść tam. Zapukałyśmy do drzwi.

**Pepper**

Nic z tego nie rozumiałam. Te dane nie miały żadnego powiązania z logiką. Wyspa zatonęła kilkaset lat temu? Coś tu nie pasuje albo ktoś sfałszował raport. Próbowałam powiązać elementy w całość. Na dodatek ktoś dobijał się do drzwi. Poszłam sprawdzić, czy mój syn w końcu odnalazł drogę do domu. Byłam w szoku, widząc panią Rhodes z Ivy.

Gen. Stone: Cześć, Pepper. Możemy wejść?

Pepper: Eee... Co wy chcecie zrobić?

Roberta: Faceci chleją, a my nie będziemy gorsze

Pepper: W sensie, że Tony też?!

Roberta: Oj! Uspokój się. Rhodey chyba wie, żeby nie przesadzić

Gen. Stone: Po alkoholu nie zdołają się pohamować

Pepper: Masz rację, Ivy. To wejdźcie... Wybaczcie za bałagan, ale czegoś szukałam

Szybko schowałam dokumenty i wyłączyłam komputer. Miałam jeszcze czas na szczegółowe zaplanowanie misji ratunkowej. Dziś wieczór panieński. Tego nie mogę przegapić. Postawiły wino i szampan na stół. Nalałam im do kieliszków, choć brakowało mi szkockiej do picia.

Pepper: Wznieśmy toast za ten wieczór. Za Ivy i jej przyszłe małżeństwo

Pepper, Roberta: ZA IVY!

Gen. Stone: Ciekawe, jak oni się bawią

Pepper: Niech spróbują brudnych sztuczek, a pożałują, że się urodzili

Gen. Stone: Jakich brudnych?

Pepper: Możemy się spodziewać wszystkiego po nawalonym towarzystwie

Roberta: Hahaha! Kretyni... Co chcecie robić?

Gen. Stone: Ostatni dzień wolności

Pepper: Ha! I tak będziesz rządzić. To faceci mają się podporządkować

Roberta: Pepper, nie wiedziałam, że z ciebie taka feministka

Pepper: Oj! Nie pozwolę takim bezmózgim chłopom królować w domu... Nie chcę się chwalić, ale dominuję w łóżku

Gen. Stone: Hahaha! Widzę, że nie jestem jedyna z takim podejściem... Co Tony na to?

Pepper: Nie ma nic do gadania

Pepper, Gen. Stone, Roberta: HAHAHA!

Gen. Stone: Myślicie, że dobrze robię?

Roberta: Kochana, wy się kochacie i chcecie być ze sobą, tak?

Gen. Stone: No tak

Roberta: Więc ciesz się dzisiejszym wieczorem, bo jutro będziesz inną kobietą.

**Tony**

Wypiłem zaledwie dwie szklanki szkockiej i czułem się dobrze. Rhodey miał tyle energii, aż zapragnął tańca. Jednak razem z Davidem wpadliśmy na lepszy pomysł. Zaprosiliśmy dodatkową duszę do towarzystwa. Poczęstowaliśmy przyjaciela ojca Rhodey'go jedną szklanką trunku i chciał z nami się bawić.

David: Ostatni raz możesz nacieszyć się swobodą w piciu, bo potem twoja żonka umili ci życie, zamykając alkohol do barku na kluczyk

Rhodey: Raczej taka nie będzie... Tony, trzymasz się jakoś?

Tony: Jest zajebiście! Chodźmy im urządzić karaoke!

Rhodey: Hmm... Szalony pomysł, ale podoba mi się

David: Też jestem za

Agent Bernes: Nie wiedziałem, że tak będziecie się bawić

David: Rick, dajmy mu niezapomniany wieczór kawalerski. Niech śni się po nocach

Tony: To idziemy?

Rhodey: A masz propozycję piosenki?

Szepnąłem im na ucho, ale wiedziałem, że nikogo więcej poza nami nie było. Znali ten utwór, więc mogliśmy zaprezentować go naszym babom. Hehe! Będzie się działo! Wyszliśmy po cichu z domu na palcach, skradając się do fabryki. Przeszliśmy przez tylne wejście, pukając z grzecznością. Słyszeliśmy, jak dość cicho grała muzyka. No nic. My to poprawimy. Akurat otworzyła nam Ivy. Czas na przedstawienie.

Gen. Stone: Coś się stało? Skończyliście się bawić?

Rhodey: Hey, I just met you!

Rhodey, Tony: AND THIS IS CRAZY!

Tony: But here's my number!

Tony, Rhodey, David, Agent Bernes: SO CALL ME MAYBE!!

Pepper: A co to za kapela?

Gen. Stone: Hahaha! Wasi... Au! Nasi dżentelmeni

Pepper: Zjarana kapela! Jeest!

Lekko uchyliła drzwi i trafiliśmy na większą publiczność. Nie zauważyłem, jak zabrały nas do środka, ciągnąc za krawaty. Włączyły głośniej muzykę, którą śpiewaliśmy i zaczęły tańczyć obok nas. Nigdy nie potrafiłem ruszać się według rytmu, ale kilka promili i byłem mistrzem parkietu. Przez chwilę chciałem dorwać się do Ivy. Podszedłem do niej od tyłu, obejmując delikatnie, lecz szybko oberwałem w pysk od własnej żony. Wtedy straciłem czucie w nogach i chyba czymś oberwałem w głowę.

~*Następnego dnia*~

**Rhodey**

Ja pierdziele! Moja głowa! Ile ja piłem?! Chyba przesadziłem. Tata sam wstał, łykając aspirynę. Tony nie mógł nawet się ruszyć i to go najbardziej bawiło, a nasz gość zniknął. Czułem, że coś miałem na twarzy. Sprawdziłem ręką. Szminka?!

---**---

IMAA inaczej nadal trwa, ale mam dla was ważny komunikat. Zakończyłam inne opowiadania o blaszaku. Głównie mamy "W poszukiwaniu przeznaczenia", "Ghost", "It's too late- pamiętniczki Pepperony" oraz "Przypadkowe przeznaczenie" (równolegle pisane z obecnym tasiemcem). Mam nadzieję, że nikogo nie zanudzę na śmierć, ale tak to już jest, gdy Katari nie ma życia, a żyje pisaniem. Życzę wytrwałości, bo jeszcze wiele przed nami.