Part 83: I, że cię nie opuszczę cz.1

**Tony**

Pepper nie potrafiła uwierzyć w to, co jej przed chwilą powiedziałem. Była chętna, żeby wyjść za mnie w szpitalnej kaplicy. Jeszcze nie zdradziłem jej, co później zrobię. Niech pozostanie w niewiedzy, ale robię to dla nich. Dla mojej rodziny. Naszą rozmowę przerwało pojawienie się lekarzy.

Rhodey: Wybaczcie. Dłużej nie udało mi się ich zatrzymać. I co? Zgodziła się?

Pepper: To był twój pomysł, Rhodey?

Tony: Tylko mnie nakierował na to

Dr Bernes: Nic nie będziecie planować, bo oboje nie wyzdrowieliście do końca

Pepper: Ja już mogę stać bez problemu, a rany się zagoiły

Dr Bernes: Sama ocenię, a ty ich zabierz stąd

Tony: Zawsze wszystko psują

Pepper: No wiem

Zaśmialiśmy się oboje i pożegnaliśmy. Pomachałem jej na pożegnanie, bo wrócę. Czasem doktorek mnie drażnił i na pewno pójdę do kaplicy. Nie ma prawa za mnie decydować, choć wiem, że chce dobrze. Lekarz zabrał mnie na kilka podstawowych badań i na te związane z sercem. Z godzinę trwała cała diagnostyka, aż dobiegła końca. Potem zostałem odwieziony do sali, gdzie mi powiedział, czego się dowiedział.

Dr Yinsen: To dziwne, bo widać poprawę, a ostatnio ciągle gdzieś znikasz. Nawet serce się zregenerowało po operacji, więc nie widzę innego wyjścia, jak wręczyć ci wypis

Tony: Pan sobie żartuje?

Dr Yinsen: Nie, Tony. Mówię naprawdę poważnie

Rhodey: Tony, ty to rozumiesz? Możesz wziąć ślub z Pepper

Dr Yinsen: Aha! Czyli takie macie plany?

Tony: Przestępstwo?

Dr Yinsen: Nie! Właśnie się cieszę, że układasz sobie życie. Szybko staniesz na nogi, ale jak chcesz pogodzić rolę Iron Mana i bycie ojcem?

Tony: Hmm… Jakoś spróbuję. Na jakiś czas, Rhodey zajmie się misjami

Rhodey: Jesteś pewny, że dam radę?

Tony: Ufam ci, a poza tym… Poradzisz sobie, skoro chcesz być generałem

Rhodey: Masz rację. Co to za filozofia sterować zbroją?

Tony: Dla mnie żadna

Dr Yinsen: Cieszę się, że Rhodey ci pomoże, ale i tak wypis dostaniesz dopiero jutro. Na pewno dobrze się czujesz?

Tony: Tak. Jest bardzo dobrze

Dr Yinsen: Hmm… Na wynikach wszystko wyjdzie. Niczego przede mną nie ukryjesz

Tony: Oj! Wiem o tym. Wiem

Podłączył mnie do urządzenia, monitorującego funkcje życiowe i wyszedł. Jutro miał otrzymać ostatecznie wyniki. Oby wszystko było dobrze, bo jedynie psychika mi szwankuje przez to, że Matt skrzywdził Lily. Jednak pójdę na terapię. Będę się leczyć.

Rhodey: Pastor zjawi się jutro o dziewiątej z rana. Zgodził się przyjechać

Tony: Dzięki, Rhodey. Pepper już wie?

Rhodey: Powiedziałem Victorii o naszym planie. To kobieta z wieloma dziedzinami. Jest szansa, że zajmie się tobą podczas terapii

Tony: Jak to?

Rhodey: Hehe! Długa lista, Tony. Mam wymieniać?

Tony: Słucham

Rhodey: Anestezjolog, chirurg, neurolog, pediatra, ginekolog, kardiolog, cyberchirurg, pielęgniarka, położna…

Tony: Dobra, dobra. Starczy. Już wierzę. Wow! Jak ona to zrobiła?

Rhodey: Widocznie nie znamy takich kobiet

Tony, Rhodey: HAHAHA!

**Pepper**

Lekarka powiedziała, że cała ceremonia ma odbyć się jutro o dziewiątej. Nie mogę się już doczekać, jak staniemy się prawdziwą rodziną. Dała mi maluszki do karmienia. Trudno opisać to uczucie, ale czułam się szczęśliwa, czując cierpła serduszek moich skarbów.

Dr Bernes: Czyli zdecydowaliście się pobrać?

Pepper: Powinniśmy to zrobić w czasie ciąży, ale dzieciaki za szybko wyszły z brzuszka

Dr Bernes: Nikt się tego nie spodziewał. Za bardzo się niecierpliwiły

Pepper: Pewnie to też mają wpisane w genach

Dr Bernes: A jak Tony się z tym czuje?

Pepper: Cieszy się, bo został ojcem, ale Lily i implant…

Dr Bernes: Tak, wiem. Nie chciał tego, ale nie mieliśmy innego wyboru. Na szczęście znalazł się mały w zapasach, który będzie rósł razem z nią. Nie potrzebuje mieć wymiany

Pepper: To dobrze. Nie chcę, żeby cierpiała

Dr Bernes: Tony musi się pogodzić, bo potem zwariuje i finał będzie tragiczny

Pepper: Już zwariował

Dr Bernes: Możesz powtórzyć, co powiedziałaś?

Pepper: Nic ważnego. Cieszę się, że od jutra będę mogła go nazywać swoim mężem

Uśmiechnęłam się, a w mojej głowie pojawił się obrazek, jak stoimy przy ołtarzu i składamy przysięgę małżeńską. Tony w garniturze, a ja w białej sukience. Ten dzień będzie niezapomniany. Czuję to.

~*Następnego dnia przed dziewiątą w kaplicy szpitalnej*~

**Tony**

Rhodey załatwił pastora, który był przygotowany do obrzędu, trzymając na tacy obrączki. Jako, że Robercie znowu wypadła ważna rozprawa, świadkami będą Rhodey i lekarze. Przyjaciel pomógł mi zawiązać muszkę. Trochę się stresowałem, co mógł zauważyć przez migoczące światełko implantu, które przebijało się przez białą koszulę.

Rhodey: Spokojnie. Ma jeszcze pół godziny. Zdąży na czas. Pewnie zajmuje się dziećmi

Tony: Może, a jeśli ktoś…

Rhodey: Uspokój się, bo znowu wylądujesz na łóżku szpitalnym. Ledwo dostałeś wypis

Dr Yinsen: Rhodey ma rację. To przecież nic takiego. Dasz radę

Tony: Już wolałbym walczyć z Whiplashem, niż przeżywać ten stres przed ślubem

Rhodey: Hahaha! Przeżyjesz, chłopie. Przeżyjesz

**Pepper**

Victoria pożyczyła mi swoją sukienkę i poczesała włosy, spinając je w kok. Dzieci przez chwilę płakały, ale dałam im smoczki, aż leżały spokojnie. Razem z lekarką poszłyśmy do kaplicy, biorąc dzieci do łóżeczek transportowych. Jeszcze pozostał kwadrans do uroczystości. Dziwnie się czułam, ale w pozytywnym znaczeniu. Żałuję, że mój ojciec tego nie widzi. Tak bardzo mi go brakuje, a czasem mam wrażenie, jak dalej przy mnie czuwa.