Część 11: Rozstanie

Siedziałem w zbrojowni, bo ruda poprosiła o spotkanie. Przez telefon mówiła dosyć dziwnie i nie wiedziałem, co się stało. Chciałem wiedzieć, czy to nie ja bylem temu winny. A co, jeśli ma mi coś do powiedzenia, czego nigdy nie zrozumiem lub się z tym nie pogodzę? 
Z zamyśleń wyrwał mnie dźwięk wstukiwania kodu, a przez drzwi przeszła Pepper. Szla powoli i wahała się, by cokolwiek powiedzieć. Co się stało? Wyglądała, jakby miała się zaraz popłakać.

Tony: Pepper, co się stało? Źle się czujesz?

Pepper: Ja… Nie… Nie potrafię…

Tony: Ej! Nie płacz. Co się stało?

Pepper: Wyjeżdżam i....

Tony: Cii… spokojnie. Przecież to nie koniec świata

Pepper: A właśnie, że jest! Mój ojciec ma placówkę w Ohio i muszę jechać z nim. Nie mogę tu zostać! Już nigdy się nie zobaczymy! Tony, proszę cię. Obiecaj mi jedno. Obiecaj!

Tony: Co chcesz mi powiedzieć? Pepper, spokojnie

Chwyciłem za jej dłonie, patrząc w piękny kolor tęczówek.

Pepper: Obiecaj mi, że będziesz na siebie uważał. Nie chcę cię stracić. Tego nigdy nie przeżyję, rozumiesz?

Tony: Cii… już dobrze. Jestem tu

Wtuliła się w me ramiona, a płacz wypłynął kolejnymi strumieniami. I nie obchodziło mnie, jak bardzo będzie mokra koszulka. Nie zostawię jej. Nigdy.

Tony: Pepper, mam zbroję i mogę do ciebie polecieć, kiedy zechcesz

Pepper: No tak, ale miasto nie obroni się same

Tony: Jakoś dawało radę, nim Iron Man stanął na patrolach. A co ze szkołą?

Pepper: Nauczanie indywidualne. Sama kiedyś tego chciałam, ale...jak poznałam ciebie, odechciało mi się samotności

Tony: Uwierz mi, ale znam to. Sam się zmieniłem, gdy poznałem Rhodey’go. Przyjaźniliśmy się i wspieraliśmy na dobre i na złe

Pepper: A ostatnio przesadził z matkowaniem i doszło do kłótni

Tony: Wiem, ale byłem głupkiem. Staram się zmienić i nie być takim egoistą

Pepper: Tony, ja ci wierzę, ale nie rób nic ponad swoje siły

Nasze twarze były niebezpiecznie blisko i pocałowaliśmy się namiętnie. Czułem ciepło w środku przy tym martwym sercu, które zastąpiło jakieś ustrojstwo, co daje mi życie. Całą atmosferę przerwał…. Rhodey? A nie powinien być na randce z historią? Jutro rzekomo ma być sprawdzian, ale ja sobie tym nie zawracałem głowy.

Rhodey: To ja może przyjdę kiedy indziej

Tony: Rhodey, czekaj. Coś się stało?

Rhodey: Miałem ci powiedzieć, że mama wyjeżdża na weekend do Jersey

Tony: To świetnie

Rhodey: Jakoś nie skaczesz z radości. Co jest grane?

Pepper: Wyjeżdżam i chciałam się pożegnać

Rhodey: O! To już gołąbeczki nie są nierozłączki? Haha!

Tony: Nie bawi mnie to

Pepper: Nie przejmuj się mną. Jeśli naprawdę będziesz mnie odwiedzał, nie będę czuła się samotna

Rhodey: Nie martw się. Do starej panny z kotami ci jeszcze trochę lat brakuje

Tony: Rhodey, wyjazd!

Rhodey: Dobra, dobra. To papa, Pepper. Przyjemnego lotu życzę i żebyś była cała i zdrowa

Pepper: O mnie się nie martw

Ostatnią przeszkadzajką był telefon do Pepper. Pewnie jej tata dzwoni.

Pepper: Muszę już iść. Żegnajcie

Pomachała nam na pożegnanie i wyszła.

KONIEC CZĘŚCI JEDENASTEJ