Aż do zapamiętania- parodia IMAA

Nie ponoszę odpowiedzialności za zrytą psychikę. Przez przeczytaniem należy przygotować się na niekontrolowany śmiech, bądź wielkie zszokowanie, gdyż złe zrozumienie zagraża twojemu życiu i zdrowiu.

**Z dedykacją dla Joy- mojej przyjaciółki i ukochanej siostry oraz jej chłopaka, którego traktuję, jak przyjaciela.**

Co może robić geniusz w wolną sobotę? Ma czas dla przyjaciół? Nie. Uczy się? Pudło. A może siedzi w zbrojowni, by coś ulepszyć? Bingo. Tony majstrował przy zbroi Mark II. Jego rytuał prac przerywa telefon. Nie, kto inny, jak Pepper.

<< 20 nieodebranych połączeń i 16 wiadomości od Pepper Potts>>

Tony: Świetnie. Ani chwili nie mam od niej spokoju

Pepper: Jak ty mnie lubisz

Przestraszył się, widząc ją żywą. Żywą? Miał na myśli, że skusiła się do przyjścia tutaj.

Tony: Aaa! Pepper! Co ty tu robisz?!

Pepper: Jak zwykle nie masz dla mnie czasu. Blaszak jest ważniejszy, a już ci kiedyś mówiłam, że JA CHCĘ CIEBIE, NIE- BLASZAKA!

Tony: Wiesz, że wrogowie rosną w siłę. Muszę być przygotowany

Pepper: I dlatego mnie olewasz? Dobra, słuchaj. Pomożesz mi w czymś

Tony: W czym?

Pepper: A, jak myślisz, geniuszu? Znowu fizyka. Nie cierpię fizyki. Nie cierpię profesora. Jak jeszcze raz obleje mój test, będzie miał ze mną do czynienia. Chyba nie jest trudno kupić arszenik?

Jej diabelski uśmiech podpowiadał mu, że lepiej z rudą nie zadzierać. Nie chciał, by komuś stała się krzywda, bo ma wyrzuty za złe oceny.

Tony: Pepper! Nie wystarczy się pouczyć?

Pepper: Kpisz sobie ze mnie? Przecież się uczę!

Tony: Jakoś tego nie widać

Zaśmiał się i to był powód, by zarobił z “liścia”.

Tony: Au! Za co to?!

Pepper: Za śmianie się ze mnie. Gdybyś nie miał implantu, zabiłabym cię bez zastanowienia

Tony: Nadal chcesz tego?

Pepper: Ach! Denerwujesz mnie, Tony. Czy to tak trudno zrozumieć, że potrzebuję pomocy?

Z diablicy zrobiła się milsza. Od razu posmutniała, a on ją przytulił.

Tony: Pepper, spokojnie. Pomogę ci

Pepper: 17:00, u mnie w domu

Tony: A nie lepiej tutaj?

Pepper: Ha! Boisz się go?

Tony: Ostatnio wyskoczył z paralizatorem

Pepper: A no tak. To tym razem będziesz ciszej. Dla twojego dobra

Cmoknęła go w policzek i wyszła. Chłopak miał obawy, bo po ostatnim spotkaniu jeszcze odczuwał ból pleców. Jednak zdecydował zaryzykować. Pojawił się o umówionej porze. O dziwo Virgila nie było w domu. Odetchnął z ulgą. Wszedł do jej pokoju. Szybko uporali się z zadaniem domowym.

Tony: No i gotowe. Muszę już wracać, bo Roberta będzie mnie przesłuchiwać, czemu na tak długo zniknąłem

Pepper: Haha! Życie z prawniczką!

Tony: O której twój ojciec wraca?

Pepper: To zależy od dnia i misji, ale nie bój się. Nie pozwolę, by zrobił ci krzywdę

Tony: Serio?

Pepper: Tak, głupku. Jesteśmy sami, więc mogę ci coś powiedzieć

Tony: Chyba to nie jest nic strasznego?

Oberwał drugi raz w twarz.

Tony: Nie wierzę, że jestem z tobą bezpieczny. Nawet kat nie kłamie

Pepper: Bo nie dajesz mi dokończyć zdania. Od początku chciałam ci to powiedzieć, bo ja cię kocham

Tony: Też mi odkrycie. Wiedziałem, że na mnie lecisz

Znowu oberwał, lecz za swój narcyzm.

Tony: Ja czuję to samo i w jeden sposób ci to mogę udowodnić

Chłopak zbliżył się do jej twarzy, bo ją pocałować. Dziewczyna dała mu wolną rękę, więc doszło do jednego pocałunku.

Pepper: Wow! Nie sądziłam, że…

Tony: Potrafię całować?

Pepper: Pewnie nie pierwszy raz. Z Whitney już miałeś okazję?

Ponownie się fochnęła na faceta, jak to każda kobieta potrafi.

Tony: Ty jesteś moją jedyną. Pamiętasz, jak się poznaliśmy?

Pepper: Pamiętam. Byłam nieźle wygadana

Zaśmiała się, a on jedynie znalazł punkt, gdzie miała łaskotki i zaczął ją łaskotać po szyi, brzuchu i pod rękami. Żeby nie tyko ona się z tego śmiała, również odnalazła u niego łaskotki.

Tony: Dość! Haha! Przestań!

Pepper: Haha! Nie! Puść!

Ich zabawę przerwał Rhodey. A kto inny mógł przeszkadzać gołąbkom, jak druga niańka Tony’ego? Na chwilę zaprzestali i odebrał telefon.

Tony: Musisz mieć ważny powód, żeby akurat teraz dzwonić

Rhodey: Musisz wracać, bo mama zaraz przyjeżdża i nie będzie zachwycona, jak zobaczy, że ciebie nie ma

Pepper: Haha!

Rhodey: O! Pepper. Dlatego przeszkadzam? Ok. Wiem, co się szykuje. Wybacz, chłopie, ale wolałbym, żebyś uniknął procesu

Tony: Hah! Procesu? Nie boję się Roberty. Niech robi, co chce, bo ja chcę być z moją rudą

Pepper: Oj, Tony. Jesteś taki uroczy, ale oddawaj mi ten telefon

Siłą zabrała go i wyłączyła, rzucając w kąt. Nagle usłyszała, jak ktoś wchodzi do domu.

Pepper: Teraz musimy być cicho. On wrócił

Tony: Dobra, Pepper. Będę cicho

Pepper: Mam nadzieję, że nie wystrzeli z paralizatorem

Tony: Haha! Pamiętam

Pepper: Tony, cii…

Nie potrafił się opanować i śmiał się dalej. Mężczyzna usłyszał podejrzliwie głośny hałas w pokoju córki. Tradycyjnie uzbroił się, gdyby to był ten sam “włamywacz”, co ostatnio.

Pepper: Tony, cicho, bo zarobisz w dziób

Virgil chwycił za klamkę i otworzył drzwi do jej pokoju. Tony podniósł ręce na znak kapitulacji.

Tony: Panie Potts, ja nic jej nie robię

Virgil: Nikt nie będzie tykał mojej córki!

Wyjął paralizator i go poraził, lecz po brzuchu. I padł. Pepper z początku się śmiała, a potem liczyła na wyjaśnienie.

Pepper: Nie chcę go znowu taszczyć! Wiesz, jaki on ciężki?! Boże! Dlaczego on trafił na Rhodey’go?

Virgil: Ja go nie znam i ty też nie powinnaś

Pepper: Pomagał mi w lekcjach

Virgil: Ciekawe, bo śmianie się raczej nie dotyczy szkoły

Pepper: Czy możesz dla odmiany TY go dźwigać?

Virgil: Jestem zmęczony

Pepper: Ty zawsze jesteś zmęczony! Zawsze! Kiedy pójdziemy gdzieś razem? Hę? Nigdy!

Virgil: Pepper, spokój! Wezmę go

Pepper: Wiedziałam, że mnie posłuchasz

Uśmiechnęła się i jedynie patrzyła, jak “zwłoki” chłopaka. Tak, chłopaka. Virgil też czuł trud, by go nieść, ale skoro, to była jego wina, musiał odpokutować. Jakoś udało się mu donieść Tony’ego pod dom Rhodes’ów. Zadzwonił do drzwi.

Roberta: Co się stało?!

Virgil: Powiedzmy, że powinnaś go bardziej pilnować. Włamał się do mnie do domu. Pepper mówi coś innego, ale jej nie wierzę

Rhodey wyszedł z ukrycia i zabrał przyjaciela.

Rhodey: Znowu to samo? Oj, ty naprawdę musisz ją kochać

Virgil wrócił do siebie, a Roberta chciała już wypytywać chłopaków o incydent, ale poszli spać. No dobra. Tony dawno leżał z zamkniętymi oczami. Nie chciał mieć do czynienia z ojcem dziewczyny, więc pomyślał o spotkaniu w jego domu.

Obudził się i na pecha był poniedziałek. Obowiązki szkolne wzywają. Iron Man miał wolne, gdy nikt ze zbirów nie stanowi zagrożenia. Przecież kradzież brylantów przez Unicorna i Killershrike’a nadawała się dla policji, dlatego blaszak miał święty spokój. No nie całkiem. Siedzieli na angielskim.

Tony: Już wolałbym umrzeć, niż tu siedzieć. Czemu Whiplash się nie pojawi?

Pepper: Witaj w klubie. O! Właśnie. Kiedy ja dostanę zbroję?

Tony: Pepper, nie teraz. Możemy pogadać o tym później?

Rhodey: Ktoś tu chyba wstał lewą nogą

Tony: Nie śmiej się. Po raz drugi oberwać paralizatorem. Au! To boli

Pepper: Geniuszu, to zawsze bolało. Dobrze, że nie wyjął noża, czy pistoletu

Rhodey, Tony: Słucham?!

Prof. Green: Proszę o ciszę i czytać tekst

Pepper: A co? Nie wspominałam, że ma inne “zabawki”? W końcu jest agentem FBI

Ruda się zaśmiała i niechcący przygniotła stopę przez krzesło, gdy się bujała.

Tony: Au! Pepper, miejże litość. Mam potąd bólu

Pepper: Nie narzekaj. Poza tym, zrobiłam to niechcący

Rhodey: Nie powiedziałbym

Oberwał w głowę, aż walnął się o ławkę.

Rhodey: Pepper!

Prof. Green: Powiedziałam. Proszę o spokój!

Lekcja skończyła się na obolałej stopie Tony’ego i głowie Rhodey’go. Poszli na dach coś zjeść. Chłopak podzielił się z Pepper swoimi kanapkami.

Pepper: Z czym to masz?

Tony: Nie otrujesz się

Pepper: Fuuj! Z rybą? To śmierdzi!

Wyrzuciła kanapkę na książkę Rhodey’go, który akurat czytał o atakach bombowych.

Rhodey: Ej!

No i kartki były w majonezie.

Pepper: Hahaha! Dobre?

Rhodey: Zabiję cię!

Pepper: Nie ty jeden tego chcesz. Masz kanapkę? No jedz, jedz. Może tobie zasmakuje, bo mi nie

Spojrzała na geniusza dość ostrym wzrokiem, a on jej nie słuchał. Skupiał się na projekcie nowej zbroi.

Pepper: Tony! Nie ignoruj mnie, bo będę mówić więcej!

Tony: Takie hobby

Pepper: Słucham?!

Rhodey: Tony, przyznaj się, że nikt jej nie słucha

Ruda “pożyczyła” książkę historyka i rzuciła nią w głowę Tony’ego. Wtedy się ocknął.

Tony: Pepper, przepraszam

Znowu miała focha. Kobiety. Nie dogodzisz. Cmoknął ją w policzek i ponownie oberwał z “liścia”.

Pepper: Nie możesz mnie pocałować, czy jesteś taki ślepy, że nie widzisz…

Przerwał jej gadaninę i pocałował, jak księżniczka sobie zażyczyła. Znowu była szczęśliwa. Spotkali się w jego domu, gdzie zadbał, by…

Tony: Nikt nam nie będzie przeszkadzać. Rhodey coś czyta, a Roberta siedzi w pracy

Pepper: No to prowadź

Tony zaprowadził ją do swojego pokoju. Chciał z nią pogadać, a ona od razu wolała spędzić z nim, jak najlepiej wieczór. Pocałowali się, a ręce wędrowały po ciele powoli, odkrywając każdy skrawek ciała. Zdjął swoją bluzkę, a jej rozpiął guziki. Na podłogę spadły spodnie, pasek, spódnica i rajstopy. Już była gotowa się posunąć dalej.

Tony: Ale się napaliłaś. Chcesz tego?

Pepper: Zawsze o tym marzyłam. Tylko z tobą

Tony: Tylko z tobą

Gdy oni chcieli osiągnąć spełnienie. Rhodey usłyszał, jak ktoś jęczy i jeden krzyk, dochodzący z pokoju obok. Nie chciał przerywać sobie lektury. Uważał, że to jacyś sąsiedzi. Co? Oni nie mieli sąsiadów! Mieszkali w domu!

Pepper: Tony, starczy. Zaraz Roberta nas nakryje

Tony: Nie panikuj. Nie ma jej

Niespodziewanie się zjawiła, a Pepper, jak się pojawiła, tak szybko zniknęła. Jak? Przez okno.

Roberta: Tony, co się dzieje? Dzwonię i nikt nie odbiera! Czy ty się masturbujesz?

Chłopak się spalił, jak burak, bo nie wiedział, co ma powiedzieć, a podejrzenia były mylne.

Tony: Co?! Nie! Ja tylko…

Roberta: Jesteś poobijany. Kto cię pobił? Trzeba to zgłosić na policję!

Rhodey, słysząc krzyki wszedł do pokoju. Tony był bez bluzki, a spodnie leżały na ziemi oraz rajstopy.

Rhodey: Prostytutkę sobie zamówiłeś?

Tony: A co ty wy macie za chore pomysły?! Powiedzieć wam prawdę?!

Roberta: No słucham. Mam nadzieję, że nie masz problemów

Tony: Nie! Prawda jest taka…

Rhodey: Ktoś cię wrobił w dziecko?

Tony: Rhodey, zamknij się! To nie jest śmieszne

Roberta: Proszę, milcz. Tony, słucham. Kto cię pobił?

Tony: Moja dziewczyna

Rhodey zaczął się niepohamowanie śmiać i musiał wyjść z pokoju. Dalej było go słychać. Roberta zostawiła jego samego. Chłopakowi zrobiło się wstyd, że przerwali mu najlepszą chwilę z dziewczyną. Na szczęście do niczego nie doszło, z czego Pepper nie była zachwycona. W szkole chciała się nad nim znęcać, jak szukanie okazji, by zrzucić go z krzesła. Wszystko dlatego, że nie mogła się z nim kochać na całego.

KONIEC