Rozdział 2: Ja, palmy i parasolki

**Pepper**

Długo czekaliśmy na Tony’ego. Już chciałam zrobić mu niespodziewany spam, który składałby się z tysiąca smsów, ale powstrzymałam się. W porę się pojawił. O dziwo był bardzo wesoły.

Pepper: A co cię tak bawi, Tony?
Tony: Nie uwierzycie czego się dowiedziałem.
Rhodey: Raczej nic złego, skoro szczerzysz się jak głupi do sera.
Pepper: No mów, mów. Nie trzymaj nas w niepewności.
Tony: Nasz kochany doktor Yinsen też wyjeżdża.
Pepper: I dobrze. Zasłużył sobie.
Tony: Ale nie sam.

Wybuchnął śmiechem. Nigdy nie widzieliśmy go w takim humorze. Nałykał się hormonów szczęścia?

Rhodey: Zaraz… Tylko mi nie mów, że jedzie do Japonii tak jak my.
Tony: Lepiej. Na Hawaje z doktor Bernes. Już pochwalił się koszulą w kwiaty.
Pepper: Poważnie?!

Teraz i my zaraziliśmy się jego radością. W punkcie teleportacyjnym ludzie już przenikali na inna stronę. Każdy z nas dostał środek na spowolnienie procesów życiowych. Chwyciliśmy się za ręce, przechodząc przez przejście.

Pepper: Wszyscy cali?
Rhodey: Jak najbardziej.
Pepper: Tony?
Tony: Bywało… gorzej.

Chwycił się za implant i ciężko oddychał. Pomogliśmy mu usiąść, a kontrola szybko sprawdziła nasze rzeczy.

Pepper: Dasz radę, skarbie. To minie.
Tony: Wiem.
Pepper: Poczekamy tu z tobą. Potem zameldujemy się w hotelu.
Tony: Nie, Pep. Idźcie… beze mnie.
Pepper: O nie. Jak wszyscy to wszyscy.
Tony: Spo… walniam… was
Rhodey: Stary, zostajemy tu. Nic nam nie ucieknie. Spokojnie.

**Whitney**

Obserwowałam Starka i jego przyjaciół z ukrycia. Udali się do Tokio, więc zjawiłam się w bazie, aby złożyć raport. Cała banda była gotowa do… wyjazdu? Fix trzymał jakąś metalową walizkę. Raczej tam ubrań nie zapakował.

Duch: Dokąd lecimy, Masque?
Whitney: Tokio.
Justin: O! Bardzo ciekawa lokalizacja. Jednak jedno ważne pytanie.
Whitney: Jakie?
Justin: Ma ze sobą zbroję?
Whitney: Raczej nie.
Duch: No to co, moi drodzy? Wybieramy się na wakacje.

Nikt nie radował się, a jedynie wyszedł z kryjówki, udając się do wyznaczonego punktu. Kogoś mi brakowało.

Whitney: Whiplasha nie bierzecie?
Mr. Fix: Spokojna głowa. Jest z nami.
Whitney: Gdzie?
Mr. Fix: Zobaczysz.

Był dosyć tajemniczy, ale no trudno się mówi. Po podanych lekach przeszliśmy przez punkt. Odprawa także przeszła bez zakłóceń. Na wszystko byliśmy przygotowani.

**Ho**

Udałem się z Victorią na Hawaje. Oboje potrzebowaliśmy odpocząć od tego gamonia. Użyte serum na podróż nieco nas osłabiło, lecz dało się to jakoś znieść. Zameldowaliśmy się w hotelu.

Dr Bernes: Czyli Tony był na badaniach przed podróżą?
Dr Yinsen: Tak i osobiście mu wygarnąłem wszystko co o nim myślę.
Dr Bernes: Wiesz, że to jeszcze dzieciak.
Dr Yinsen: Taa… Z miesiąc odpocznę od niego.
Dr Bernes: Ale wiesz, że można się teleportować w dowolne miejsce. Może cię odwiedzić.
Dr Yinsen: Cholera! Nie ma takiej opcji! Jak tylko się tu zjawi, to wrzucę go do rekinów!
Dr Bernes: Ho, ja tylko żartuję. Zrelaksuj się. Posłuchaj szumu fal. Pomyśl o piasku.

Popatrzyłem na nią z niedowierzaniem. Fakt, że chciała dobrze, ale to ani trochę nie uspokajało. Miałem ochotę jej powiedzieć co sądzę o takim gadaniu. Tak bardzo kusiło.

Dr Bernes: Będziesz pił drinki z parasolką. Poopalasz się. Opcji jest wiele.
Dr Yinsen: Powiedziałbym ci coś, ale nie chcę, żebyś była na mnie zła.
Dr Bernes: No wal, doktorku.
Dr Yinsen: Przy okazji musimy ograniczyć nasze relacje tylko do pracy.
Dr Bernes: A to niby czemu?
Dr Yinsen: Nie wiem co Tony’emu chodzi po głowie, ale jeszcze trochę i zacznie nas ze sobą swatać.

Nie sądziłem, że coś takiego powiem jej prosto w twarz. Bawiło ją to, a mnie ani trochę. Jednak pokusiłem się o wyjście na plażę. Usiadłem w cieniu, popijając drinka.

Dr Yinsen: Za miesiąc bez kłopotów.
Dr Bernes: I krojenia.
Dr Yinsen: Hej!
Dr Bernes: Jeśli już jedziemy na całego…

Zaśmiała się, stukając się szklankami. Popatrzyłem w bezchmurne niebo. Było całkiem przyjemnie. Trzeba było zdecydować się na to wcześniej.

**Tony**

Ból powoli stawał się do zniesienia, więc poszliśmy do hotelu. Tam rozpakowaliśmy walizki. Wciąż odczuwałem efekt tej substancji, ale nie miałem zamiaru leżeć. Byłem ciekaw jaki będzie plan na start.