Totalna katastrofa cz. 6

Tony zasmucił się wieścią o śmierci przyjaciółki. Jednak zaskoczył go znajomy głos.

Pepper: Weź tak nie rozpaczaj. Ślepy jesteś ? Halo, tu jestem! Czy ja wyglądam na trupa? Rhodey, weź go nie strasz.

W końcu spochmurniał i cieszyć się jej widokiem.

Rhodey: Chciałem widzieć jego minę.

Pepper: Strasznie śmieszna.

Tony: Rhodey, ty kłamco! Umiesz mnie nastraszyć na śmierć.

Rhodey: Nie przeżywaj aż tak tego. Chciałem, byś się rozluźnił.

Tony: I to jest dla ciebie sposób ?

Pepper: Wiesz, co? Może to nie było w porządku cię straszyć, ale założyłam się z Rhodey'm. On myślał, że jak powie to o mnie, miałeś wybiegnąć. Ja za to myślałam inaczej. Ha! Rhodey!
Wygrałam. Jupi! Wisisz mi dychę , słyszałeś?!

Rhodey: Tak, tak słyszałem. Dobra, masz.

Pepper: To tylko pięć dolarów!

Rhodey: No, bo dałem pięć Happy'emu.

Pepper: Serio?

Tony: Możecie mi to jakoś wyjaśnić ? Jak ty przeżyłaś? Przecież byłaś blisko bomby.

Pepper: Tak samo, jak ty, gdy jesteś ranny. Przeżyłam cudem.

Tony: Faktycznie, ale musieliście robić tę maskaradę w szpitalu? Tak mnie nastraszyliście,że zapomniałem spytać, czy nic ci nie jest?! Ale widząc po twoim śmiechu, jesteś zdrowa.

Pepper: Nie do końca , ale czuję się już lepiej.

Tony: Wiesz, jak ja się bałem o ciebie? Myślałem, że to moja wina. Nawet musiałem uratować Stane'a, by z Whitney być kwita.

Pepper: Wiem o tym. Rhodey mi powiedział. Ciekawe, że Whitney naprawdę nie chciała nas skrzywdzić.

Tony: Pogodziłem się z nią. Przeprosiła nas za to i obiecała, że to się więcej nie powtórzy.

Pepper: Obiecanki, cacanki. Dobra, nieważne. A w ogóle to, co dalej?

Tony: Nie wiem jeszcze. A twój ojciec wie, że żyjesz ?

Pepper: Nie wiem, ale jak mu powiecie, że jestem trupem, to się nastraszy.

Tony: Lepiej po prostu mu to powiedz, ale nie strasz go na śmierć. Chcesz, by jeszcze żył ,więc odpuść.

Pepper: Tony, nie bądź taki poważny. Weź wyluzuj. Nic się złego nie stało.

Tony: Może nie zauwazyłaś, gdzie jesteśmy, ale w szpitalu nie ma miejsc na żarty.

Pepper: Tak, tak wiem. Rhodey może powiesz mu coś ?

Rhodey: Nie wiem. Ja już wszystko powiedziałem. Wiecie, kiedy nas wypiszą?

Pepper: Podobno za 3 dni, jeśli nie będzie nam nic zagrażać.

Rhodey: To dobra wiadomość, ale wracając do pytania, co będziemy robić ? Tony?

Tony: Mówiłem już , że nie wiem. Po prostu nie wiem.

Pepper: Ha! Ale na serio jaką ty miałeś minę! Nie mogę w to uwierzyć, że dałeś się tak łatwo nabrać . Myślałam, że masz nadzieję ,a ty każdemu wierzysz.

Gdy Pepper mu wspomniała o żarcie , serce Tony' ego przestawało bić i zemdlał. Chwilowo jeszcze się śmiała, ale potem stała poważnie.

Pepper: Tony?

Podszedł do niego Rhodey. Pepper krzyczała, wołając o pomoc.

Pepper: Wołajcie lekarza!!!

Wten zjawili się dr. Yinsen, Howard i Roberta. Gdy się zjawili, Tony leżał nieprzytomny. Pepper była przerażona, a Rhodey ją uspokajał.

Rhodey: W porządku, Pepper. Wszystko będzie dobrze.

Pepper: Przepraszam cię,Tony!

Dr. Yinsen: Przepraszam, czy moglibyście mi pomóc?

Mówił do Howarda i Roberty. Zgodzili się pomóc. Roberta chwyciła chłopaka za ręce, a Howard pochwycił jego nogi.

Dr.Yinsen: Połóżmy go na jego łóżko. Na raz... dwa... trzy.

Lekarz przywrócił mu bicie serca. Roberta i Howard odetchnęli z ulgą. Dr. Yinsen podziękował im za pomoc. Teraz Tony leżał na łóżku i spokojnie oddychał.

Pepper: Rhodey, czy on, on...?

Rhodey: Spokojnie, Pepper. Wyjdzie z tego.