Rozdział 4: Od początku

Czułem się okropnie. Tak wszystkich przestraszyłem, a ja tylko chciałem dłużej pobyć z moją dziewczyną. Zrobiłem to dla niej.
Wstałem dosyć późno. Przez to zmęczenie obudziłem się dopiero o dziesiątej rano. W pierwszej chwili chciałem zadzwonić do Pepper. Na pewno już doleciała, ale o tej porze może być w trakcie treningów. Może nie będę do niej dzwonił.
Albo jednak zadzwonię. Chcę z nią porozmawiać. Czekałem na uzyskanie połączenia.
Pierwszy sygnał... cisza, drugi sygnał....cisza, trzeci sygnał....coś szumi, czwarty sygnał....usłyszałem jej głos. Była rozdrażniona. Pewnie dopiero wstała.
Cholera. Przecież ona jest w Argentynie. To ona ma teraz piątą na zegarku. Zresztą i tak by ją obudzili. Ha! Byłem pierwszy

-Halo, kto mówi!- próbowała się rozbudzić

-Jeśli można spytać, czy moja ruda dobrze się czuje? Dobrze się spało?- uśmiechnąłem się, ale czuła to po moim głosie

-Tony! Jak dobrze, że cię słyszę. Więcej mnie nie strasz!- krzyknęła podirytowana

-Ochłoń, Pepper. Masz dziś treningi? Która to masz godzinę? Hmm...piątą?- spytałem, wydukawszy czas

-Zgadłeś. Mam trening zaraz, czyli o piątej. Wiesz, kto jest moją mentorką?- próbowała mnie zaciekawić

-Kto?

-Agentka Hill. Fajnie, co nie?- była pełna entuzjazmu

Coś mi tu nie pasowało. Przecież ona powinna być w Nowym Jorku. Dziwne.

-A czemu ona? Nie powinien cię uczyć ktoś inny? Przecież ona powinna być w Nowym Jorku. Czemu Argentyna?- zadawałem stos pytań na raz

-Okej, po kolei. Generał ją wyznaczył i to on zadecydował, gdzie odbędzie się szkolenie

Fury. No jasne. Teraz to ma sens.

-Chciał nas rozdzielić?- walnąłem pytania prosto z mostu

-To był jego rozkaz. Dobra, muszę kończyć. Idę już, Odezwę się później. Pa

-Trzymaj się- skończyłem rozmowę

Fury chciał nas rozdzielić, ale po co? Przecież nie przeszkadzałbym jej w treningach. Mam swoje obowiązki, W końcu jestem Iron Manem.
Niechętnie wstałem z łóżka. Założyłem bluzkę i włożyłem buty. Na nadgarstku odezwało się przypomnienie. Znowu musiałem naładować implant. Dokładnie, co godzinę.
Zszedłem na dół i zjadłem jedną kromkę z dżemem i wyszedłem do zbrojowni. Tam siedziałem przez godzinę, aż byłem naładowany w stu procentach.
Niespodziewanie otworzyło się przejście do zbrojowni. Spodziewałem się Rhodey'go, ale to nie był on.

-Roberta? Co tu robisz?- nieco się spłoszyłem




Stawiłam się w kwaterze głównej, gdzie stałam z innymi agentami. Do nas podszedł Fury. Jejku, on tu jest. Nie mogę w to uwierzyć, że go widzę. Z agentką Hill już miałam dawno okazję ją poznać, ale to zaszczyt spotkać się z generałem SHIELD.

-Witajcie, kadeci. Nazywam się generał Nick Fury. Jestem szefem SHIELD. Wyznaczyłem wam waszych mentorów. To u nich musicie szukać informacji, jeśli czegoś nie rozumiecie. Będę obecny przy waszym egzaminie. Powodzenia wam życzę- wypowiedział się i odmaszerowaliśmy do naszych mentorów

Czyli przy niem będę musiała zdawać egzamin? O kurczę. Już się boję. Jak ja to zaliczę? Dopiero przyjechałam, a już mam obawy. Czy zdam?
Ciekawe, co chłopcy robią, gdy mnie nie ma. Zadzwonię do nich później. Muszę skupić się na wytycznych agentki Hill. Niestety każdy kadet ma jednego mentora. Jestem zupełnie sama.

-Chcesz już dzisiaj zacząć treningi, czy jutro mam ci dać ostry wycisk?- zaśmiała się

A mnie to nie bawiło. Coś mnie ściskało w żołądku. Stres.

-To jak będzie? Trenujemy teraz czy od jutra?

Dobre pytanie. Wolałabym jutro, ale jak dziś zacznę to szybciej skończę kurs, przystępując do egzaminu.

-Patricio?

-Mów mi Pepper. I trenujemy teraz- byłam gotowa na pierwszą sesję treningową z Hill

Razem z moja mentorką zeszłyśmy do sali ćwiczeń. Wszystko, co było potrzebne do treningu miałam w jednej sali. Worek, rękawice, materace, drewniane pałki, blastery i strzelnica.

-Może zanim zaczniesz, przebierz się w coś wygodniejszego- podała mi strój do włożenia

Kilka ruchów rąk wystarczyło na założenie specjalnego czarnego stroju do walki. O rękawicach nie zapomniałam. I teraz mogłam zacząć pierwsze szkolenie bojowe.

-Dobra, zacznijmy od podstaw. Musisz wyćwiczyć refleks. Trzymaj gardę i nie daj się zaskoczyć. Poćwicz na worku. Pamiętaj, jedna ręka stanowi twoja tarczę, a druga ma wykonywać ruchy obronne. Do dzieła

Podeszłam do worka lekko go bujając w moją stronę. Stosowałam się do wskazówek agentki. Jedna ręka broni, a druga walczy. Zrobiłam kilka zamachów pięścią. Jednak w czymś popełniłam błąd. Mentorka instruowała mnie dalej.

-Za dużo siły zużywasz, a potem tracisz energię na obronę. Spróbuj ograniczyć ataki- zasugerowała, poprawiając ułożenie rąk

-Dobra, spróbuję to ograniczyć

-Jesteś lewo, czy praworęczna?

-Praworęczna

-To lewa noga do przodu, a prawa do tyłu. Równowaga tez musi być- poprawiła moją postawę ciała



Po co tu Roberta przyszła? Na szczęście zbroi nie zauważy. A Rhodey, gdzie?

 -Gdzie Rhodey?- nadal dziwiła mnie jej obecność w zbrojowni

 -Zaraz przyjdzie. Do tego czasu, mam cię pilnować- podkreśliła ostatnie słowa stanowczo

 -Roberto, nie trzeba mnie niańczyć. Nie jestem już dzieckiem!- wkurzyłem się

 -Ale ciebie trzeba. Nie dość, że masz chore serce, to lekceważysz swój stan i ignorujesz wszelkie zalecenia. Ja wiem, że dr Yinsen nie żyje, ale to nie zmienia wcześniejszych zaleceń

 No właśnie. Zapomniałem o tym. Muszę zacząć śledztwo. To kto jest pierwszym podejrzanym? Hmm...Whitney. Muszę ją prześledzić zbroją maskującą. Tylko najpierw muszę pozbyć się Roberty ze zbrojowni.

 -Nie będę już ignorował niczyich próśb. Obiecuję, Roberto- powiedziałem z powagą

 -Twoje słowa nic dla mnie nie znaczą. Od razu złamiesz obietnicę- nie potrafiła mi zaufać

 -Proszę cię. Zaufaj mi

 -Wiesz, że martwię się o ciebie. Traktuję cię, jak drugiego syna. Pamiętasz, co powiedział ci ojciec?- wyznała, wspominając o hologramie

 Musiała mi wspomnieć o najgorszym. Wiadomość dawno utkwiła w mojej głowie, ale wolałbym zapomnieć wygląd hologramu.

 -Pamiętam

 -Dobrze, to zrobimy tak. Ostatni raz daję ci szansę. Następnym razem nie będziesz mógł liczyć na ponowne zaufanie

 Wyszła ze zbrojowni. Zgodziłem się z nią. Bardzo mi zależało na jej zaufaniu, ale sprawa z tajną tożsamością utrudnia zadanie.  Od razu podszedłem do fotela.

 -Komputer. Namierz sygnaturę energii maski

 <<Trwa wyszukiwanie>>

Gdy czekałem na wynik wyszukiwania, do zbrojowni przybiegł Rhodey.

 -Nie musiałeś się spieszyć . Zresztą Roberta tu była

 -Co?!- próbował złapać tchu

 -Co z tobą ? Gonił cię ktoś?- uśmiechnąłem się głupawo

 -A żebyś wiedział, że tak- odparł jednym tchem

 -Kto?- to mnie zaniepokoiło

 -Duch

 -Jesteś pewien? A może to Madame Mask?- no i się pokomplikowało

 To w końcu kogo mam szukać ? Ducha, czy Madame Mask? To śledztwo będzie skomplikowane.

<<Wykryto sygnaturę Whiplasha>>

 No a tego się nie spodziewałem. Czego on szuka?

--------------------------*****************************-----------------------------------------------------

 Mamy podejrzanych. Będę aktualizowała grafikę, gdyby ktoś z nich przepadł bez śladu lub po prostu umarł. Śledztwo potrwa do końca drugiego sezonu, a w międzyczasie będą treningi Pepper. Nadal możecie pytać o co chcecie. Na czacie lub pod kolejnymi postami.  Do zobaczenia :)