Part 303: Przekraczając granice możliwości

**Rhodey**

Nie odpowiedziała. Jak na złość musiała się rozłączyć. Bałem się, co ona mu zrobiła. Dlaczego krzyczała, a później tak nagle się rozłączyła? Przyjaciółka zawsze była chodzącą zagadką, ale teraz liczyło się coś więcej poza tym, do czego się posunęła. Słowa są kluczem. Ratuję go, więc nie przeszkadzaj. Co to miało znaczyć? Nie zastanawiałem się długo nad odpowiedzią i zdecydowałem zobaczyć na własne oczy, co ruda robiła. Cmoknąłem żonę w czoło, wychodząc z domu.
Kiedy znalazłem się na miejscu, minęła jedna godzina od tej rozmowy. Nigdzie nie było światła. Za wyjątkiem jednego miejsca. Pobiegłem do pomieszczenia medycznego, gdzie znalazłem ją we krwi nad stołem z narzędziami.

Rhodey: Pepper, co ty wyprawiasz?! Chcesz go zabić?!
Pepper: Powiedziałam, że masz mi nie przeszkadzać! JARVIS, jaki jest stan?

[[Wykryłem nienaturalne bicie serca, co wiąże się z...]]

Pepper: Nie kończ! Wiem, co to znaczy!
Rhodey: Pepper?
Pepper: Będziesz tak stał, czy jakoś się przydasz?!
Rhodey: Nie znam się na tym
Pepper: Ja też, ale daję radę
Rhodey: Po tych twoich krzykach nie byłbym taki pewny
Pepper: Rhodey, do cholery! Pomożesz?!
Rhodey: Co mam robić?
Pepper: Na razie kontroluj, czy się budzi albo dzieje coś złego
Rhodey: Zgoda

Posłuchałem się jej, robiąc ciągłą analizę stanu Tony'ego. Akurat te życie miała w rękach jego własna żona. Czy to dobrze? Jeśli nic się nie spieprzy, będzie dobrze.

~*Dwie godziny później*~

**Pepper**

Robiłam wszystko według wskazówek komputera. Wszystko szło mniej więcej gładko, aż doszło do najgorszego. Rhodey krzyczał, że funkcje życiowe drastycznie spadały. Usiłowałam jakoś opanować sytuację. Wstrzyknęłam adrenalinę, ale substancja w niczym nie pomogła.
Nagle kardiomonitor zaczął piszczeć, pokazując ciągłą linię. Nie mogliśmy użyć defibrylatora, dlatego jedynym ratunkiem były moje moce. Skupiłam się na sercu, które potrzebowało zastrzyku energii. Zamknęłam oczy, a siła przepłynęła przez ciało chorego. Czułam jej utratę, ale walczyłam za niego. Tak było trzeba.

Rhodey: Pepper, starczy! Wrócił
Pepper: To... dobrze
Rhodey: Ej! Co się dzieje?
Pepper: Wygraliśmy

Upadłam na podłogę, zaś przyjaciel zdołał mnie złapać, nim uderzyłam o podłoże. Musiałam nabrać mocy. Pozostało jedynie czekać na przebudzenie ukochanego. Trochę mu zajmie pobudka, bo bardzo przeciążył swoje serce. Na szczęście część uszkodzeń zdołałam załatać, choć tym sposobem spowolniłam to, co nieuniknione. Śmierć.

**Rhodey**

Gdy tylko zabrałem Pepper na kanapę, by odpoczęła, zszyłem rany, a brat o dziwo zaczął odzyskiwać przytomność. Chciał wstać, lecz mu odradzałem. Jak zwykle narobił nam stracha.

Rhodey: Żeby to było ostatni raz, Tony. Mam dość tego strachu o twoje życie. Pepper też i właśnie zasnęła. Chcesz jej coś przekazać?
Tony: Przepraszam... To moja wina... Czy ona... znowu używała... mocy?
Rhodey: Chyba tak, ale nie martw się. Żyje... Tak właściwie, to ona cię uratowała
Tony: Po raz kolejny... Nie zdołam sobie przypomnieć... Rhodey, muszę coś zrobić. Pomożesz?
Rhodey: Zależy, w czym
Tony: Czuję się winny, dlatego chcę przygotować dla niej wyjątkową niespodziankę
Rhodey: Hmm... Niespodziankę, powiadasz? Może wybranie się całą rodziną do parku na piknik?
Tony: Dobry pomysł, ale gdyby któryś z wrogów się pojawił...
Rhodey: Ja go odgonię
Tony: Poważnie?
Rhodey: No jasne. Sam potrzebowałem oderwać się od obowiązków. Pora na was
Tony: Zgoda. Najpierw pójdę po Marię
Rhodey: Nie, chłopie. Wpierw sen, jasne?
Tony: Oj! Niech będzie

Pomogłem mu wstać ze stołu i poszliśmy do salonu. Kanapę zajmowała mała Starkówna, czyli spać będzie w sypialni. Ostrożnie wszedłem z nim po schodach, podtrzymując, żeby nie upadł.
Kiedy znaleźliśmy się na miejscu, ciało zmusiło mnie do tego samego stanu. Do stanu spoczynku. Zostawiłem przyjaciela w pokoju, bo chyba mama miała ze mną do pogadania.

Roberta: Wszyscy śpią, a ty nie
Rhodey: Zajęłaś się Marią?
Roberta: Szybko wróciła do domu... Czemu masz ręce we krwi?
Rhodey: Zapomniałem ich umyć
Roberta: Robicie dziwne rzezy. Co tym razem?
Rhodey: Musiałem pomóc Pepper
Roberta: To jej krew?
Rhodey: Nie!
Roberta: A kogo?
Rhodey: Tony'ego
Roberta: Wy na serio zwariowaliście. Takimi rzeczami zajmują się specjaliści... Dlaczego to zrobiliście?
Rhodey: Mamo, on mógł umrzeć, a my wiemy, do czego służy implant. Nikt nie mógłby mu pomóc
Roberta: Czyli żyje dzięki waszej dwójce?
Rhodey: Jest w sypialni. Nie widziałaś, jak go zabrałem na górę?
Roberta: Niezbyt. Patrzyłam się w inną stronę... Rhodey, rozumiem wasz cel działania, ale nie przesadzajcie, bo sami możecie pogorszyć sytuację
Rhodey: Wiem, mamo. Wiem
Roberta: Zgaduję, że zostajesz z nimi
Rhodey: Muszę, bo mam ważną misję
Roberta: Jaką?
Rhodey: Rodzinną

--**--

W związku z tym, że jest mało czytelników, notki będą pojawiać się do 26 października. Będzie długa przerwa i dopiero w styczniu wrócą opowiadania.

Part 302: Biała rękawiczka

~*Godzinę później*~

**Tony**

Tak bardzo byliśmy blisko siebie, aż wzrosła chęć pożądania ukochanej. Na tej drodze stała jedna przeszkoda. Nie mogłem oddychać. Z trudem łapałem spokojny wdech i wydech. Czułem się coraz gorzej, a ból w klatce piersiowej wzrósł, zaś odłamki przemieściły się boleśnie, przebijając powierzchnię skóry. Chwyciłem się za bolące miejsce, siadając na kanapie.

Pepper: Tony, co się dzieje? Skrzywdziłam cię?
Tony: Nie... To nie... twoja... wina
Pepper: Przepraszam... Niepotrzebnie się narzucałam
Tony: Sam... chciałem... się... z tobą... kochać
Pepper: Spokojnie, Tony. Zaraz ci pomogę
Tony: Jak?
Pepper: Użyję swoich mocy
Tony: Pep...
Pepper: Muszę! Nie chcę cię znowu stracić!
Tony: Nie stracisz
Pepper: Połóż się i nic nie rób
Tony: Nie... rób tego... ponad swoje... siły
Pepper: Będzie dobrze

Zrobiłem, jak powiedziała i od razu przystąpiła do działania. Położyła dłonie przy zniszczonym implancie. JARVIS monitorował, czy coś się zmieniło. Przez jej ciało przepływała energia życiowa, która zaczęła się ulatniać. Widziałem, że z każdym wysiłkiem słabła. Nalegałem, by zaprzestała swoich działań. Prawie upadła ze zmęczenia.

Pepper: Przepraszam... Nie udało się
Tony: Twoja obecność... koi... ból

Uśmiechnąłem się do niej blado, ale z pełną szczerością. Powoli wstawałem po to, żeby przytulić Pep całym swoim ciałem. Bez względu na to, jak bardzo cierpiałem, nie chciałem stracić jedynej siły walki, co należała do mojej żony.
Po przytuleniu rudej, ponownie odczułem utratę sił. Starałem się walczyć.

Pepper: Została ostatnia morfina
Tony: Nie... dawaj... Wytrzymam... Aaa!
Pepper: Tony!

Upadłem na podłogę. Tym razem przegrałem z własnym organizmem. Nie miałem wyjścia i zamknąłem oczy, pogrążając się w ciemności.

**Pepper**

Przez poprzednią walkę, moje moce regeneracji kompletnie się wyczerpały. Musiałabym czekać do następnego dnia, a Tony nie miał tyle czasu. Zabrałam go do pomieszczenia medycznego, podłączając do urządzeń, monitorujących wszelkie funkcje życiowe.

Pepper: JARVIS, co się z nim dzieje?

[[Uszkodzenia wynoszą 85%. Stan jest w miarę stabilny]]

Pepper: W miarę? Mów po ludzku!

[[Jestem sztuczną inteligencją i nie mam w programie tłumaczenia na wasz język. Mogę tylko powiedzieć, co miałem na myśli]]

Pepper: Więc słucham

[[Urządzenie nie jest w stanie utrzymywać użytkownika dłużej przy życiu, zaś dłuższe korzystanie z wadliwej technologii może spowodować paraliż lub śmierć]]

Pepper: Boże! I co ja mam zrobić?

[[Zalecam wymianę mechanizmu na nowy]]

Pepper: Fakt, że umiem włamywać się do wielu strzeżonych baz danych, ale nigdy nie grzebałam przy metalu i elektronice... JARVIS, czy mogę w jakiś sposób doprowadzić implant, by był jakoś przydatny?

[[Niewielkie szanse są przy modyfikacji]]

Pepper: Ale jakieś są?

[[Niewielkie]]

Pepper: Cicho! Nie powtarzaj się! Wyświetl cały skan pikadełka. Wezmę się za operację

[[Pani nie ma takich uprawnień]]

Pepper: Nie obchodzi mnie to! Masz słuchać moich wytycznych, jasne?

[[Przygotowuję potrzebne informacje]]

Pepper: Świetnie

Przygotowałam sprzęt oraz ubrałam się odpowiednio do ingerencji chirurgicznej. Założyłam mu maskę tlenową i wstrzyknęłam środek nasenny. Teraz pozostało być odważną i wziąć sprawy w swoje ręce. Tony, wybacz mi. Musiałam to zrobić.

**Rhodey**

Diana nadal nie wróciła od Inhumans. Widocznie czuła się tam dobrze. Gdyby sprawiała kłopoty, już byłaby u nas. Ivy zdołała załatwić dla niej łóżko, żeby miała miejsce do spania. Sama wyniosła dziecięcą kołyskę oraz zabawki. Zastałem żonę śpiącą w salonie. Nie miałem serca jej budzić. Przykryłem jedynie kocem i też pomaszerowałem do łóżka. Jednak nie mogłem zasnąć. Nie tylko martwiłem się o córkę, ale również o przyjaciela. Ostatnio marnie wyglądał. Dla pewności zadzwoniłem do niego. Odezwała się poczta głosowa. Jedynie Pepper odebrała, gdy wybrałem do niej numer.

Pepper: Rhodey, jestem zajęta. Coś się stało?
Rhodey: Diana wciąż jest z Inhumans, a Tony nie odbiera. Mogę wiedzieć, co jest grane?
Pepper: Ech! Standardzik.... Powinieneś się domyślić
Rhodey: Mogę pomóc
Pepper: Nie trzeba... Chyba... Aaa! To nie ten kabel! Ogarniam, Rhodey. Nie musisz interweniować
Rhodey: Po twoich krzykach raczej muszę
Pepper: Poradzę sobie!
Rhodey: Z czym?
Pepper: Nie "z czym", a z kim. Z Tony'm!
Rhodey: Coś ty mu zrobiła?!
Pepper: Ratuję go, więc nie przeszkadzaj
Rhodey: Pepper? Halo! Jesteś tam?

---**---

Dzisiaj jest Światowy Dzień Mózgowego Porażenia Dziecięcego. Kiedyś byłam na to chora, a pozostałości po chorobie nadal pozostały, dlatego chcę wziąć udział w akcji. W tym celu podaję pod notką obrazek z informacją.

http://17milionow.pl/

"Tego dnia cały świat zabłyśnie na zielono"

Part 301: Mowa liczb

**Pepper**

Misja zakończona. Mogliśmy wróci do domu. Uwolniliśmy więźniów ze statku Skrulli, ale z Veranke jeszcze się nie rozprawiliśmy. Na nią przyjdzie pora, ale najpierw musieliśmy znaleźć się w zbrojowni. Znowu martwiłam się o Tony'ego. Rhodey o tym wiedział, bo całą drogę nie odezwałam się ani jednym słowem.
Kiedy trafiliśmy w odpowiednie miejsce, w wiadomościach zaczęło być głośno o naszej akcji. Kapitan Ameryka dziękował za ocalenie i obiecał z Avengersami chronić Ziemię. Nas nazwał anonimowymi bohaterami. To już coś.

Tony: Cały dzień o tym mówią
Rhodey: Tony, czy ty...
Pepper: Może ja spytam... Co się z tobą działo?! Dlaczego nie walczyłeś?!
Tony: Masz o to pretensje? Wybacz, ale nie byłem w stanie przez kosmiczny wirus
Pepper: Czyli ciebie też zaatakował? Dobrze się czujesz?
Tony: Moja bohaterka
Pepper: Tony, odpowiadaj!
Tony: Uratowałaś mnie

Przytulił, a następnie pocałował i nie przeszkadzała mu zbroja we krwi. Nie trwaliśmy tak zbyt długo, gdyż Rhodey musiał komentować.

Rhodey: Zostawię was, gołąbki. Hahaha!
Natasha: Ja też, bo muszę zająć się Clintem... Powinniśmy częściej działać razem
Tony: Będziemy w kontakcie

Pożegnaliśmy ją, machając ręką, a następnie wróciliśmy do swoich zajęć. Rhodey martwił się o swoją córkę, więc długo z nami nie został. Odłożył War Machine, wychodząc z bazy. Zostałam sama z moim geniuszem, który o dziwo nie zajmował się pracą.

Tony: Ta inwazja dała mi wiele do myślenia. Pokazała najlepiej, że mogłem cię stracić. Jesteś silniejsza, niż kiedyś byłaś i powinienem dać tobie spokój. Sama sobie dajesz radę i pomyślałem, żeby...
Pepper: Tony, spokojnie. Jesteśmy małżeństwem. Nie odejdę od ciebie i Marii
Tony: Chciałem, żeby wszystko było takie, jak kiedyś, dlatego mam coś dla ciebie

Zza pleców wyjął kwadratowe pudełko, co przypominało mały podarunek. Z jakiej okazji? Odważyłam się otworzyć jego zawartość. Łzy napłynęły mi do oczu. To było... To było coś pięknego Bardzo wyjątkowego. Medalion przypominał implant. Emanowało tym samym światłem.

Pepper: Tony... Dlaczego?
Tony: Nie podoba się? Przepraszam, ale...
Pepper: Nie, nie. Ja... Ja nie wiem, co powiedzieć
Tony: Prawdę... Kochasz mnie nadal?
Pepper: Kocham
Tony: Ten medalion będzie częścią mnie. Jeśli ja stąd odejdę...
Pepper: Błagam... Nie mów tak. Jakoś naprawimy pikadełko i będziesz żył
Tony: Ale czas się skrócił

**Tony**

Nie mogłem dopuścić, by Pep zaczęła płakać. Jednak bardziej doprowadziłem ją do płaczu przez liczby. Liczby, mówiące prawdę. Dłużej nie byłem w stanie jej okłamywać. 85%. Wirus przyspieszył rozpad mechanizmu.
Po wyłączeniu analizy, rzuciła się w moje ramiona. Nie zamierzała mnie puścić wolno. Płakała z żalem. Płakała z bezradności, bo chciała pomóc. Chciała utrzymać mnie przy życiu.

Tony: Cii... Już dobrze, Pep... Jestem tu
Pepper: Wiem... Jesteś, ale nie na długo
Tony: Przepraszam, że dopiero teraz ci wyjawiłem tajemnicę. Czułem się źle, utrzymując cię w niewiedzy... Kochana, wybacz mi
Pepper: Już dawno wybaczyłam

Zdjęła zbroję, pozostając w ubraniach. Nasze usta ponownie złączyły się w pocałunku, zaś dłońmi manewrowała przy bluzce. Czułem jej delikatność, a ten dotyk rozpalał chęć pożądania jedynej anielicy na świecie. Mojej Pep.

**Roberta**

Maria sama znajdowała dla siebie najlepsze zajęcie. Coś rysowała, a czasem wspomniała kilka słów o sytuacji w domu. W telewizji mówili o uratowaniu planety, więc córka Starków mogła wrócić do rodziców. Nie wyganiałam jej, lecz powiedzieć mogłam, czego się dowiedziałam. Akurat tworzyła kolejny rysunek.

Roberta: Co to ma być?
Maria: Marzenie, żeby tata nie musiał walczyć i był zawsze z mamą przy mnie
Roberta: A tak nie jest?
Maria: Oboje są zajęci. Nie zwracają uwagi, gdy jestem przy nich blisko
Roberta: Trudno mieć rodziców, co ratują świat, wiesz? Musisz zrozumieć oraz zaakceptować to, kim oni są
Maria: Chciałabym, żeby na chwilę oderwali się od tego. Wyjść na wspólny spacer, urządzić piknik lub pójść do zoo
Roberta: Wiem o tym. Jednak takie jest życie... Wrócili do domu. Porozmawiaj z nimi, zgoda?
Maria: Ciociu?
Roberta: Tak?
Maria: Boję się
Roberta: Niepotrzebnie, bo to nic strasznego powiedzieć kilka słów... Mam pójść z tobą?
Maria: Jeśli nie ma w tym problemu...
Roberta: Nie ma

Uśmiechnęłam się, dając dziewczynie odwagę. Razem poszłyśmy do części domowej fabryki. O dziwo nie było ich tam. Domyślałam się, że znajdowali się w tej drugiej połowie. Ostrożnie zerknęłam przez przejście. Całowali się na kanapie i część ubrań leżała na ziemi. Nie mogłyśmy im przeszkadzać w kochaniu, więc weszłyśmy do salonu. Media nadal nagłaśniały sprawę pokonania rasy obcych. Kiedyś im się znudzi.

Maria: Mam im powiedzieć później?
Roberta: Jest czas. Dajmy chwilę spokoju twoim rodzicom
Maria: Nie za dużo, bo pozwolą sobie na zbyt wiele

BONUS#16: Scenariusz z serialu (oryginalnie z odcinka): Poza kontrolą

2

00:00:42,344 --> 00:00:44,671

<i><b>1x23 -Poza konrolą </b></i>

4

00:00:53,920 --> 00:00:56,258

Pepper.

Pepper!

5

00:00:56,710 --> 00:00:58,014

Eee ... co?

6

00:01:00,497 --> 00:01:06,384

- Zarwałaś noc?

- Ach, tak. Tak jak wszystkie ostatnio.

7

00:01:08,447 --> 00:01:13,626

Masa pracy domowej, egzaminy,

porządki, mój tata i zespół Iron Mana.

8

00:01:14,315 --> 00:01:17,306

Szukanie informacji, wsparcie.

Odwalamy czarną robotę,

9

00:01:17,500 --> 00:01:20,172

a Tony świetnie się bawi.

10

00:01:20,719 --> 00:01:22,522

Omal nie zginął w zeszłym tygodniu!

11

00:01:22,780 --> 00:01:29,274

Właśnie! A ty?! Siedzisz w zbrojowni

non stop. Czemu jesteś taki... Taki wypoczęty?

12

00:01:29,550 --> 00:01:31,286

Kto ci broni się zdrzemnąć?

13

00:01:31,512 --> 00:01:35,387

Cóż. Ja się czuję, jak przejechana

przez pociąg.

14

00:01:36,158 --> 00:01:38,676

Hej!

Patrz pod nogi!

15

00:01:39,000 --> 00:01:42,273

Pepper, daj spokój

To w końcu Nowy...

16

00:01:43,327 --> 00:01:43,959

Jork?

17

00:01:45,240 --> 00:01:46,065

- Och!

- Och!

18

00:02:00,674 --> 00:02:04,437

To był ... Czy to?

Niemożliwe...

19

00:02:05,528 --> 00:02:07,125

Hulk!

20

00:02:54,761 --> 00:02:57,075

Tony, powinieneś tu przyjechać,

jak najszybciej.

21

00:02:57,317 --> 00:03:01,644

I niech zabierze największą zbroję,

jaką ma.

22

00:03:13,366 --> 00:03:17,502

Ha ha, niezły żart.

Hulk nie istnieje. To tylko miejski mit.

23

00:03:17,807 --> 00:03:20,563

Co?!

Czemu się na mnie drzesz?!

24

00:03:20,920 --> 00:03:23,993

Tak. Mogę ściągnąć zdjęcie z twojej

komórki... O!

25

00:04:00,149 --> 00:04:01,749

Szybciej. Musimy się stąd wydostać.

26

00:04:02,158 --> 00:04:05,553

Tak... Tak lepiej.

Ten chłopak. Ten, który mnie potrącił!

27

00:04:05,739 --> 00:04:08,991

Hulk go ścigał!

On gdzieś tam jest. Musimy mu pomóc!

28

00:04:10,266 --> 00:04:13,844

My musimy mu pomóc?

Pepper!

29

00:04:39,903 --> 00:04:44,361

Spróbuj się opanować, kolosie!

Nie pozwolę ci krzywdzić ludzi.

30

00:04:45,516 --> 00:04:48,043

<i> Alarm:

Wykryto promieniowanie gamma.</i>

31

00:04:48,855 --> 00:04:51,235

<i> Alarm:

Poziom promieniowania rośnie.</i>

32

00:04:51,473 --> 00:04:53,259

Co to za stwór?

33

00:04:53,456 --> 00:04:56,979

Mały blaszany chce zatrzymać Hulka.

34

00:04:57,273 --> 00:04:59,570

Niemożliwe!

Używam całej mocy!

35

00:04:59,833 --> 00:05:02,820

Hulk jest najsilniejszy!

36

00:05:08,785 --> 00:05:10,869

Co? To niemożliwe.

37

00:05:14,270 --> 00:05:16,891

Hej! Odwrót!

Wycofujemy się!

38

00:05:19,336 --> 00:05:23,725

Hej! Uratowałem was!

Moglibyście chociaż pomóc!

39

00:05:34,777 --> 00:05:37,145

No masz.

40

00:05:38,819 --> 00:05:40,986

Widziałam, jak wchodził, ale

nie, jak wychodził.

41

00:05:42,127 --> 00:05:43,633

Rhodey?

42

00:05:57,266 --> 00:05:59,068

Dalej!

43

00:06:13,613 --> 00:06:19,176

Głupi blaszany nie przeszkodzić

Hulkowi szukać Ricka!

44

00:06:38,996 --> 00:06:41,781

-Czy mogę już zabrać rękę z twojej

twarzy?

-Yym

45

00:06:44,418 --> 00:06:48,531

<i>Autonaprawa w toku.

Stan osłon 29%. </i>

46

00:06:48,950 --> 00:06:52,983

Daj wszystkie dane o Hulku!

Filtruj słowo "Rick"! Muszę...

47

00:06:57,732 --> 00:06:59,714

Oszalałeś, chłopie?

Musisz się stąd wynosić! On...

48

00:07:00,038 --> 00:07:02,823

Hej. Nic ci nie jest?

49

00:07:03,803 --> 00:07:07,279

<i> Alarm:

Wykryto wrogą technologię.</i>

50

00:07:09,282 --> 00:07:13,892

To... O nie...

To jest... dysk kontroli.

51

00:07:14,245 --> 00:07:19,167

Spokojnie, Iron Manie.

Dla ciebie też mam jeden.

52

00:07:22,242 --> 00:07:23,643

Nie.

53

00:07:26,600 --> 00:07:28,397

Nie!

54

00:07:28,931 --> 00:07:30,252

<i> Integralność zbroi naruszona. </i>

55

00:07:30,504 --> 00:07:32,903

<i>Inicjuję sekwencję blokującą. </i>

56

00:07:33,277 --> 00:07:35,994

<i>Uruchamiam zewnętrzne procedury bezpieczeństwa. </i>

57

00:07:39,829 --> 00:07:43,501

<i> Wymagana reakcja użytkownika.

Wymagana reakcja użytkownika.</i>

58

00:07:44,415 --> 00:07:49,969

Spokojnie.

Na pewno coś wymyślę.

59

00:07:55,088 --> 00:07:57,443

Jest w środku!

60

00:07:59,733 --> 00:08:03,959

Hej! Hulk jest w środku!

A ten, gdzie leci?

61

00:08:03,959 --> 00:08:05,830

Coś tutaj nie gra.

Tony nie odbiera.

62

00:08:06,106 --> 00:08:08,806

On zawsze odbiera. Nawet w środku

walki.

63

00:08:09,022 --> 00:08:10,430

Rhodey!

64

00:08:18,570 --> 00:08:21,493

O nie. To...

To jest dysk kontroli.

65

00:08:21,702 --> 00:08:24,665

Jeśli ten chłopak miał dysk, a Tony

nie odpowiada...

66

00:08:24,969 --> 00:08:28,045

Kontroler mógł go dorwać.

Muszę się dostać do zbrojowni.

67

00:08:33,557 --> 00:08:34,904

Szybciej!

68

00:08:41,828 --> 00:08:46,083

- Którędy?

- W lewo! W to drugie lewo!

69

00:08:49,446 --> 00:08:51,098

Ach! Bruce...

70

00:08:55,420 --> 00:08:58,199

Co ... Co się... Co się dzieje?

Gdzie ...

71

00:08:58,440 --> 00:09:01,986

Nie ma czasu ... Przyjaciele... potwór...

uciekać!

72

00:09:11,291 --> 00:09:13,035

Hulk, stój!

73

00:09:14,194 --> 00:09:18,249

Wszystko dobrze, Hulk. Nie zrobili mi krzywdy.

To... To przyjaciele.

74

00:09:18,495 --> 00:09:22,535

- Przyjaciele?

- Tak, tak. Dokładnie najlepsi.

75

00:09:22,713 --> 00:09:27,203

- Jestem Pepper i ja i  I ...

- Rick Jones

76

00:09:28,285 --> 00:09:31,634

Eee... Ja i Rick najlepsi kumple!

77

00:09:32,624 --> 00:09:35,724

Pepper... przyjaciel.

78

00:09:36,829 --> 00:09:39,815

- Znów nas znaleźli.

- Kto znów cię znalazł?

79

00:09:40,429 --> 00:09:43,653

Pepper, Tony ma kłopoty i

muszę się dostać do zbrojowni.

80

00:09:43,858 --> 00:09:45,825

Hej!

Mogą nam pomóc!

81

00:09:46,031 --> 00:09:47,486

- Co?

- Naprawdę!

82

00:09:47,748 --> 00:09:50,295

Rick mówi Hulkowi, co ma robić.

Zabierzmy go ze sobą.

83

00:09:50,550 --> 00:09:52,989

Ty chyba oszalałaś!

Huk prawie nas zeżarł!

84

00:09:53,151 --> 00:09:55,860

- Nie zaprosimy go do domu!

- Hej, ludzie.

85

00:09:56,075 --> 00:09:58,990

Dzięki za pomoc i w ogóle, ale

musimy, jak najszybciej stąd

znikać.

86

00:09:59,263 --> 00:10:02,134

Może gdzieś was podwieźć?

87

00:10:10,347 --> 00:10:14,373

Spędziłem miesiące, polując na

najsilniejsze stworzenie na świecie,

88

00:10:14,563 --> 00:10:16,987

by zniszczył dla mnie  A.I.M.

89

00:10:17,167 --> 00:10:19,963

A ty się znów wtrącasz i wszystko

niszczysz.

90

00:10:20,501 --> 00:10:25,721

I wiesz, co? Tak jest lepiej.

Klękaj!

91

00:10:26,969 --> 00:10:31,174

Hulka nie dało się kontrolować.

Udało mi się wykorzystać tego

92

00:10:31,304 --> 00:10:33,936

dzieciaka Jonesa, żeby go tutaj

sprowadzić.

93

00:10:34,167 --> 00:10:37,731

<i>Ale ty?

Jesteś lepszą marionetką. </i>

94

00:10:38,098 --> 00:10:40,629

<i>Zniszczysz dla mnie MODOKA

i A.I.M. <i>

95

00:10:40,837 --> 00:10:44,467

<i> Ale najpierw zdejmij

swój hełm.</i>

96

00:10:49,567 --> 00:10:53,848

O tak. Znowu w szkole.

Stare dobre czasy.

97

00:11:04,056 --> 00:11:08,335

Jeśli Kontroler ma Iron Mana,

to nie minie wiele czasu, zanim

pozna jego tożsamość.

98

00:11:08,605 --> 00:11:11,045

Muszę zablokować zbroję, zanim...

99

00:11:11,237 --> 00:11:12,576

<i>Zdalne połączenie przejęte.</i>

100

00:11:14,656 --> 00:11:18,423

- Osz w dziób.

- Hej! To on!

101

00:11:18,582 --> 00:11:21,007

To ten facet ścigał mnie w

Nowym Meksyku.

102

00:11:21,247 --> 00:11:24,574

Hulk miażdżyć faceta z ekranu!

103

00:11:25,206 --> 00:11:29,331

Ło Ło Ło! To tylko obraz.

Nie miażdżyć!

104

00:11:32,402 --> 00:11:34,043

On próbuje zdjąć hełm ze zbroi.

105

00:11:34,237 --> 00:11:37,482

Wysyłam sygnał blokady zbroi, ale

to chwilę potrwa.

106

00:11:44,249 --> 00:11:46,029

Dlaczego przestałeś?

107

00:11:46,484 --> 00:11:50,622

<i> Blokada zbroi Iron Mana została

zdalnie aktywowana.</i>

108

00:11:52,201 --> 00:11:52,852

Przez kogo?!

109

00:11:53,325 --> 00:11:55,863

Nie!

Komputer, odłącz mu dźwięk!

110

00:11:56,127 --> 00:11:58,099

Słyszysz? Odpowiadaj!

111

00:11:58,558 --> 00:12:02,668

Zdaje się, że ktoś nam przeszkadza.

112

00:12:02,896 --> 00:12:06,303

<i> Zatrzymaj sekwencję blokującą! Nie przyjmuj

zdalnych poleceń! </i>

113

00:12:07,378 --> 00:12:09,154

On... On mnie odciął!

114

00:12:09,365 --> 00:12:12,735

Zdążyłem zablokować hełm, więc

Kontroler nie otworzy zbroi ani go

nie usłyszy,

115

00:12:12,945 --> 00:12:15,597

ale wciąż może kazać mu latać i

używać broni.

116

00:12:16,341 --> 00:12:18,645

Rhodey, to niedobrze.

117

00:12:19,856 --> 00:12:22,486

Rozczarowujące, ale mimo wszystko

118

00:12:22,680 --> 00:12:27,578

i tak możesz okazać się przydatny.

W końcu Hulk, to tylko kupa mięśni,

119

00:12:27,805 --> 00:12:34,438

ale ty jesteś cudem techniki.

Teraz użyjemy tego cudu aby odnaleźć

A.I.M. Co ty na to?

120

00:12:35,515 --> 00:12:41,345

Okej. Może tylko mi się tak wydaje,

ale chyba wy dwoje wiecie, kim jest

Iron Man.

121

00:12:42,659 --> 00:12:48,570

Głupi blaszany walczył z Hulkiem!

Hulk miażdżyć blaszanego!

122

00:12:48,826 --> 00:12:51,127

- Pepper, nie możemy.

- To nasz przyjaciel, okej?

123

00:12:51,298 --> 00:12:53,199

To dzieciak taki, jak my.

Kontroler go złapał, a Hulk

124

00:12:53,452 --> 00:12:56,854

mógłby nam pomóc się z nim rozprawić.

125

00:12:57,028 --> 00:12:59,390

Nie. Nie ma mowy.

Doceniam waszą pomoc,

126

00:12:59,603 --> 00:13:01,725

ale musimy się wynosić z miasta.

127

00:13:01,872 --> 00:13:03,817

Nie możesz nas tak zostawić!

128

00:13:03,956 --> 00:13:07,914

Nie! Nie wiecie, co przeszliśmy!

Pomagam Hulkowi uciekać przed

agentami,

129

00:13:08,060 --> 00:13:12,171

policją, rządem!

Wszystko przez jedną, głupią pomyłkę!

130

00:13:12,327 --> 00:13:15,866

Wybaczcie, ale przede wszystkim muszę

chronić Hulka.

131

00:13:16,027 --> 00:13:20,063

Ale Iron Man ci pomógł!

I gdyby tu był, dalej by ci pomagał!

132

00:13:20,262 --> 00:13:24,616

- Proszę. To nasz przyjaciel.

- Wybacz, musimy iść.

133

00:13:24,771 --> 00:13:27,174

Hulk, idziemy.

134

00:13:32,597 --> 00:13:36,279

- Przyjaciel.

- Jeśli zostaniemy, znowu nas znajdą.

135

00:13:36,462 --> 00:13:40,545

Będą chcieli cię złapać i znów

zrobią ci krzywdę. Nie mieszajmy

się w to!

136

00:13:40,800 --> 00:13:47,351

Hulk pomagać przyjaciel.

Jak Rick pomagać Hulk.

137

00:13:47,575 --> 00:13:49,955

To jak możemy pomóc?

138

00:13:50,785 --> 00:13:52,628

Bez problemu namierzę zbroję.

139

00:13:52,796 --> 00:13:55,276

Ostatnia znana lokalizacja to Sloan 

building,

140

00:13:55,494 --> 00:13:57,225

ale muszę najpierw spróbować

wyłączyć zbroję,

141

00:13:57,363 --> 00:14:00,617

zanim Kontroler każe Iron Manowi

zrobić coś naprawdę złego.

142

00:14:00,784 --> 00:14:03,238

Sloan building?

Da się zrobić.

143

00:14:04,203 --> 00:14:06,048

Nie. Czekaj!

144

00:14:28,951 --> 00:14:30,777

No i proszę.

145

00:14:41,898 --> 00:14:45,448

No. Gdzie jest Iron Man?

146

00:14:47,070 --> 00:14:50,425

Zniszcz ich.

Zniszcz to wszystko!

147

00:15:27,199 --> 00:15:30,927

<i> Rozpoznano intruza: Iron Man. </i>

148

00:15:34,130 --> 00:15:41,393

<i> Tylko głupiec atakuje A.I.M.

Nikt nie oprze się wielkiej sile MODOKA.</i>

149

00:15:43,846 --> 00:15:45,559

<i> Błąd.

Agh!</i>

150

00:15:49,640 --> 00:15:52,221

Jakiś problem MODOK?

151

00:15:54,057 --> 00:15:57,533

Moje dyski kontroli są odporne

na twoje mentalne ataki,

152

00:15:57,759 --> 00:15:59,860

ty odrażający wybryku.

153

00:16:00,048 --> 00:16:05,888

<i> Sandhurst, Basil. 

To zdrajca. Wyeliminować!</i>

154

00:16:09,790 --> 00:16:13,820

Wiemy, że go tu nie ma, 

dlatego właśnie dzwonię.

155

00:16:14,029 --> 00:16:16,545

Pepper dużo mówić.

156

00:16:16,785 --> 00:16:20,728

Próbuję ustalić jego położenie.

Robię, co mogę, Pepper!

157

00:16:20,888 --> 00:16:22,920

W budynku jest

wielka dziura, pamiętasz?

158

00:16:23,076 --> 00:16:25,929

Muszę zniknąć, zanim ktoś

mnie zauważy!

159

00:16:26,248 --> 00:16:27,674

Dobrze, że się z nami nie zabrał.

160

00:16:27,849 --> 00:16:31,217

Wolałbyś nie widzieć go wkurzonego.

161

00:16:34,213 --> 00:16:37,465

<i> Awaria uprzęży.

Naprawa szkód.</i>

162

00:16:37,694 --> 00:16:38,951

<i> Błąd. </i>

163

00:16:41,913 --> 00:16:45,824

<i> MODOK musi przetrwać!

Uciekać.</i>

164

00:16:49,612 --> 00:16:52,950

Hmm... Bardzo ładne przedstawienie.

Skończ to.

165

00:16:58,407 --> 00:17:00,707

Nie.

166

00:17:02,860 --> 00:17:06,129

Czyżbyś próbował

stawiać opór, Iron Manie?

167

00:17:06,371 --> 00:17:11,822

No cóż. Spróbujemy maksymalnej

mocy działania dysków kontroli.

168

00:17:23,520 --> 00:17:25,096

Patrz! Jest tam na jego głowie!

169

00:17:25,285 --> 00:17:28,033

Hulk, musisz zniszczyć dysk kontroli.

170

00:17:28,329 --> 00:17:31,577

Hulk miażdżyć blaszana głowa!

171

00:17:31,860 --> 00:17:34,777

Czekaj! Nie! Tylko dysk!

172

00:17:52,365 --> 00:17:54,787

On... On nie zwraca uwagi na dysk.

On po prostu ...

173

00:17:54,946 --> 00:17:57,661

On miażdży!

To cały on!

174

00:17:57,859 --> 00:18:01,370

Rozerwie Iron Mana na strzępy!

Musimy natychmiast coś zrobić!

175

00:18:01,521 --> 00:18:04,786

Niby co?

Hulk słucha mnie tylko wtedy, gdy

jest spokojny.

176

00:18:04,939 --> 00:18:08,017

W tym stanie, nic go nie powstrzyma!

177

00:18:10,832 --> 00:18:13,908

Odwróć jego uwagę.

Może to spowolni Iron Mana.

178

00:18:14,047 --> 00:18:18,599

- Odwrócić uwagę? Jak?

-  Bo ja wiem! Wymyśl coś!

179

00:18:28,395 --> 00:18:33,199

Och, nie. 

Nie uciekniesz, ty kreaturo.

180

00:18:33,784 --> 00:18:35,912

Zostaniesz ... agh.

181

00:18:38,350 --> 00:18:40,038

Ej! 

Hełmofon!

182

00:18:40,242 --> 00:18:42,626

Powinieneś był uciec, kiedy

miałeś szansę, smarkaczu.

183

00:18:42,827 --> 00:18:47,249

Kto kontroluje ciebie, ten kontroluje

Hulka.

184

00:18:48,180 --> 00:18:51,543

Hulk, Hulk proszę! Przestań!

Musisz przestać!

185

00:18:51,543 --> 00:18:54,881

To nie Iron Man jest zły!

To Kontroler!

186

00:18:55,587 --> 00:18:58,458

Musisz zniszczyć ten dysk.

Na jego głowie!

187

00:18:58,622 --> 00:19:01,993

Hulk, posłuchaj mnie!

188

00:19:02,839 --> 00:19:04,792

Proszę... Zniszcz dysk!

189

00:19:20,938 --> 00:19:22,799

Iron Man!

190

00:19:23,852 --> 00:19:26,832

Hulk miażdżyć głupi dysk!

191

00:19:27,092 --> 00:19:32,229

Dobra robota, Hulk.

Teraz... oddaj mi Iron Mana.

192

00:19:32,445 --> 00:19:36,002

A jeśli dziewczyna ci przeszkodzi,

rozdepcz ją.

193

00:19:36,154 --> 00:19:41,311

Hulk, nie! Nie słuchaj go!

To nie jest Rick! To jest Kontroler!

194

00:19:48,027 --> 00:19:50,996

- Zerwij hełm Iron Mana!

- Nie!

195

00:19:51,276 --> 00:19:55,573

Hulk, posłuchaj mnie!

Nie rób tego!

196

00:20:00,180 --> 00:20:03,532

Łoł!

Wznów działanie systemu!

197

00:20:03,891 --> 00:20:07,221

Hehe. Patrzcie, kto się obudził.

Ale wiesz, że jeśli

198

00:20:07,388 --> 00:20:11,039

skrzywdzisz chłopaka,

Hulk rozedrze cię na miazgę.

199

00:20:11,216 --> 00:20:12,721

Słuszna uwaga.

200

00:20:16,674 --> 00:20:19,500

Blaszany zranił Rick!

201

00:20:20,666 --> 00:20:24,587

- Hulk miażdżyć!

- Hulk! Jestem cały!

202

00:20:24,802 --> 00:20:27,430

Iron Man mnie nie skrzywdził.

To przyjaciel.

203

00:20:27,677 --> 00:20:30,721

To on jest tym złym!

204

00:20:31,799 --> 00:20:35,525

To jak? Może zmiażdżymy go razem?

205

00:20:42,285 --> 00:20:46,307

Niech głupi człowiek da Hulkowi

spokój!

206

00:20:46,553 --> 00:20:50,017

Mogę ci obiecać, że teraz wszyscy

damy ci spokój.

207

00:20:50,237 --> 00:20:52,783

Nie!

Ja nie chcę dać mu spokoju!

208

00:20:53,003 --> 00:20:55,379

Nie musisz już uciekać.

Pomożemy ci.

209

00:20:55,625 --> 00:20:58,770

- Możesz zostać z nami. Moglibyśmy...

- Pepper, nie możemy.

210

00:20:58,948 --> 00:21:02,180

- Dlaczego?

- Próbowaliśmy już zostawać w jednym miejscu,

211

00:21:02,362 --> 00:21:05,180

ale tak się nie da.

To jest nasz problem.

212

00:21:05,437 --> 00:21:10,904

I musimy rozwiązać go sami.

Chodź, stary... Idziemy.

213

00:21:12,087 --> 00:21:17,143

Hulk lubić Pepper.

Pepper zabawna.

214

00:21:23,297 --> 00:21:27,217

Rhodey, czy mnie słyszysz?

Wszystko w porządku. Nic mi

nie jest.

215

00:21:27,470 --> 00:21:29,086

<i> Super.

A jak Pepper?</i>

216

00:21:29,284 --> 00:21:33,187

Jest okej.

Właściwie, to... jest super.

217

00:21:33,331 --> 00:21:35,523

Myślałam, że w zespole Iron

Mana jest kiepsko,

218

00:21:35,523 --> 00:21:37,821

ale zespół Hulka ma gorzej.

219

00:21:37,821 --> 00:21:43,150

Hej! Dzięki tobie Hulk się uśmiechnął.

To już coś, nie?

---**---

No i to jest bonus z okazji 300 partu. Zostało 66 notek. To już tak niewiele i może wytrzymacie do końca.

Part 300: Inwazja cz.2

**Rhodey**

Ostrożnie podłączyłem elektrody, powodując jedno wyładowanie. Przez chwilę podziałało, lecz wirus ponownie próbował się uaktywnić. Na szczęście reset podziałał, a utworzona zapora walczyła przeciwko kosmicznej zarazie. Gdyby nie dawna agentka, miałbym te same objawy, co Tony. Może nie byłem chodzącą baterią, ale sama zbroja, która ma na celu chronić użytkownika, mogła zadziałać szkodliwie. Położyłem przyjaciela w pomieszczeniu medycznym, by tam wyzdrowiał.

Natasha: Ryzyko warte zaufania
Rhodey: On wiedział, że tak będzie
Natasha: Musimy polecieć w kosmos i uaktywnić satelitę
Rhodey: Satelitę? Jak ma pomóc?
Natasha: Potrzebujemy Tony'ego, bo inaczej sami nie obronimy Ziemi... Rhodey, będzie dobrze
Rhodey: Jest jeszcze jedna osoba, co również okaże się przydatna
Natasha: Kto?
Rhodey: Pepper
Natasha: No to ściągnijmy ją na Ziemię
Rhodey: Sama wróci. Dajmy jej... czas

Nagle przed nami pojawiła się ruda z rękami pełnych zielonej mazi. Chyba wykonała dobrą robotę. Wyszedłem z sali, sprawdzając jej zamiary.

Pepper: Już skończyliście się bić? Przecież w mieście jest ich pełno
Rhodey: Możesz stworzyć antywirusa?
Pepper: A Tony nie może?
Rhodey: Nie, dlatego potrzebujemy twojej pomocy. Jeśli chcemy zniszczyć Skrulli, potrzebujemy broni. Przez satelitę wystrzelimy promień, który zniszczy wirusa
Pepper: Jakiego wirusa? Co oni zrobili?
Rhodey: Mogą kontrolować każdy rodzaj technologii. Musimy prędko działać, bo będzie za późno
Pepper: Daj mi dwie rzeczy.. Sprawny komputer i kawę
Rhodey: Zgoda

Nie mogłem jej powiedzieć o stanie Tony'ego. Gdyby poznała prawdę, nie pomogłaby w tworzeniu programu. Wolałaby zabić wszelkie formy życia w zemście za własnego męża. Ona taka już była. Zrobiłaby wszystko, by dowalić temu, kogo wina przypadała za jego chorobę.

**Pepper**

Dziwne, że Rhodey pamiętał o mojej smykałce do komputerów. Zdołałam rozgryźć mechanikę wirusa. Atakował najsłabsze punkty, pozbawiając stabilności bariery przeciwwirusowej. Nic dziwnego, skoro pochłonął większość elektroniki. Po opracowaniu specjalnego oprogramowania, zdołałam wypić drugą kawę. Przy okazji dawna agentka zdecydowała się mnie odwiedzić.

Natasha: Jak ci idzie?
Pepper: Skończyłam... Kiedy lecimy?
Natasha: Możesz zostać, a my wgramy antywirusa do satelity
Pepper: Ej! To nie fair! Skoro już wam pomogłam, chcę być przy tym
Natasha: Więc wyślesz kapsuły z herosami na Ziemię, zgoda?
Pepper: Okej.. A mogę wiedzieć, gdzie jest Tony?
Natasha: Przeżyje. Nie martw się
Pepper: Ktoś go skrzywdził?! Który Skrull?!
Natasha: Uspokój się. Użyjemy antywirusa i wszystko wróci do normy... Nadal chcesz pomóc?
Pepper: Tak

W mojej głowie pojawiły się zmartwienia. Co się działo z moim ukochanym? Czy też został zawirusowany? Tony nie był maszyną, a jeden element miał... elektryczny. Szybko wylecieliśmy z bazy w stronę satelity. Maksymalnie przyspieszyliśmy, przebijając się przez statek Skrulli, aż znaleźliśmy się na orbicie. Przeniknęłam przez teleskop, gdy Natasha z Rhodey'm chronili moje plecy, strzelając we wszystko, co nadlatywało nieznanego.

Pepper: Podłączyłam antywirusa. Lepiej odsuńcie się
Rhodey: Skalibruj teleskop
Pepper: JARVIS, wymierz najlepszy strzał

[[Wymierzono]]

Pepper: Gotowi?
Rhodey, Natasha: JUŻ!

Uaktywniłam laser, strzelając w sąsiadujące urządzenia, które odbiły promień, uderzając w Ziemię.

[[Wirus został usunięty]]

Pepper: Pozostało uwolnić więźniów

Od razu poleciałam, namierzając statek kosmiczny Skrulli. Rhodey rozwalił główne wejście, osłaniając tyły. Pokazałam im, gdzie znalazłam ostatnio herosów. Przy użyciu repulsorów stopiliśmy lód. Żona Clinta sprawdzała, czy żył.

Pepper: I co?
Natasha: Jest puls
Pepper: No to zabieramy ich
Natasha: Nie wystarczy nam kapsuł ratunkowych
Rhodey: Chyba wiem, jak zabrać bohaterów do domu
Pepper: Jak?
Rhodey: Wysadźmy statek. Rozbijemy się o naszą planetę, a pole siłowe nas uchroni
Natasha: A jeśli nie?
Pepper: Od czegoś mam te moce

Rozmroziliśmy kolejne osoby, gdy w chłodni pojawiło się mnóstwo zmiennokształtnych. Tym razem ja chroniłam drużynę, wyrywając serca wrogom. Wyrzucałam swoją złość, wykorzystując ją jako energię do niszczenia form życia. Padali, jak muchy, zaś krew tryskała na różne strony. War Machine użył unibeamu do przegrzania reaktora. Pojawiło się odliczanie. Wszystkie komory pozostały puste i kilku bohaterów odzyskało przytomność. Mr. Fantastic, Invisible Woman i Falcon pomogli ewakuować pozostałych.
Gdy doszło do wybuchu, widziałam jedynie dym.

--**--

300 part, więc coś specjalnego dziś dodam wieczorem. Nie zdradzę, co to jest.