BONUS#8: Scenariusz z serialu (oryginalnie z odcinka): Uśmiechnij się, dzisiaj będzie Happy

1

00:00:43,079 --> 00:00:45,612

<i><b> 1x22

Uśmiechnij się, dzisiaj będzie Happy </b></i>

3

00:00:55,262 --> 00:00:56,292

Nie rozumiem

4

00:00:56,452 --> 00:00:59,679

Nie potrzebujesz nic kupować

ale chcesz iść do centrum

5

00:01:00,005 --> 00:01:03,874

- Chcesz tylko ... tylko ...

- Połazić.

6

00:01:04,015 --> 00:01:06,612

Ale zatrzymajmy się

najpierw w paru miejscach

7

00:01:07,838 --> 00:01:11,645

Khaaaaaan.

Co tam, ziom?

8

00:01:11,987 --> 00:01:15,805

Nie. Nie, nie, nie.

Tylko nie, to

9

00:01:16,590 --> 00:01:23,715

Ja cię kręcę. Czy to jest lodówka

, dvd? O nie! Karaoke

10

00:01:24,262 --> 00:01:26,710

Proszę. Będzie świetnie

Naprawdę, obiecuję

11

00:01:27,393 --> 00:01:30,213

Dobra. Ale zatrzymamy się 

gdzieś jeszcze

12

00:01:31,626 --> 00:01:34,081

Hej, Gene.

Potts?

13

00:01:36,317 --> 00:01:38,204

Spokojnie. Będzie świetnie, nie?

14

00:01:41,459 --> 00:01:45,062

- Hej!

- Mała, Zamień się miejscem z Whitney

15

00:01:46,399 --> 00:01:48,506

Och! Jedźmy teraz po Tony'ego

i Rhodey'go

16

00:01:52,582 --> 00:01:56,391

Uhuhu. Patrzcie!

Ja latam!

17

00:02:02,579 --> 00:02:05,594

Hej, pojedźmy na Bermudy

18

00:02:05,980 --> 00:02:09,530

Whitney, ty i ja ...

Bermudy, co?

19

00:02:10,679 --> 00:02:13,907

Happy, nie możemy tam pojechać.

To jest wyspa

20

00:02:14,277 --> 00:02:16,690

No, ale poza tym,  w porzo nie?

21

00:02:22,819 --> 00:02:25,797

Niczego... nie... dotykaj

22

00:02:26,255 --> 00:02:30,426

Ech! Wyluzuj trochę, Gene Khan

Zaszalej

23

00:02:30,602 --> 00:02:34,338

I wy też. Nie chcielibyście się troszkę zabawić?

24

00:02:34,513 --> 00:02:37,112

-No nie, raczej nie tak

25

00:02:37,376 --> 00:02:40,061

- Niekoniecznie

- Nie lubię cię

26

00:02:40,252 --> 00:02:45,102

Ale lamy. Wy kujony powinniście

zacząć mnie naśladować

27

00:02:53,225 --> 00:02:56,806

Jedź za nim!

28

00:03:03,565 --> 00:03:04,583

Ruchy.

29

00:03:05,053 --> 00:03:10,505

Ludzie, serio. Chyba nie powinniśmy tam iść.

Na pewno nic mu nie jest

30

00:03:12,303 --> 00:03:13,893

Czaad.

 20 minut wcześniej

31

00:03:22,423 --> 00:03:25,965

Hej! No musisz ją w końcu wypróbować.

Ciągle tego unikasz

32

00:03:26,656 --> 00:03:29,616

Po raz ostatni, nie

Nie chcę.

33

00:03:29,786 --> 00:03:32,148

To jest zły pomysł z wielu powodów

34

00:03:32,867 --> 00:03:34,024

Jakich?

35

00:03:34,234 --> 00:03:40,151

Ja ... Ty ... no ptaki ...

Co jeśli ... Ech! Nie mogę

36

00:03:40,971 --> 00:03:42,270

Nie zmieszczę się w zbroję

37

00:03:42,467 --> 00:03:44,798

Ma w sobie ruchome spojenia i

rozszerzalny pancerz

38

00:03:44,937 --> 00:03:47,712

Każdy się zmieści

A na pewno ty

39

00:03:48,725 --> 00:03:51,382

Ech! Okej, dobrze

Spróbuję

40

00:03:51,772 --> 00:03:54,827

Nic się przecież nie stanie, tak?

41

00:04:08,942 --> 00:04:11,708

<i> Udało mi się.

Tony, jak mi idzie? </i>

42

00:04:11,941 --> 00:04:13,258

-Na pewno masz otwarte oczy?

-Ej!

43

00:04:22,086 --> 00:04:24,147

<i>Po prostu trzeba się do tego przyzwyczaić. </i>

44

00:04:24,531 --> 00:04:29,535

<i>A może powinieneś lecieć

 trochę niżej... iii nad oceanem? </i>

45

00:04:30,028 --> 00:04:31,463

Zawsze tu tak gorąco?

46

00:04:32,595 --> 00:04:33,893

Muszę odetchnąć.

47

00:04:34,650 --> 00:04:37,369

Może... Może otworzę maskę, czy coś?

48

00:04:37,645 --> 00:04:39,353

<i> Patrz, jak lecisz! </i>

49

00:05:00,615 --> 00:05:03,500

Masz przyjść i mnie stąd zabrać!

50

00:05:03,738 --> 00:05:06,190

Słyszysz mnie, Tony?

To koniec.

51

00:05:06,410 --> 00:05:09,307

Co ty wyprawiasz?

Ło-ło-ło, hej! Nie zdejmuj jej!

52

00:05:09,493 --> 00:05:11,565

Rhodey, ktoś cię może zobaczyć

Rhodey!

53

00:05:11,829 --> 00:05:14,096

<i>Rozmowa przychodząca. </i>

54

00:05:14,361 --> 00:05:16,473

<i>- Rhodey?

- Zabierz mnie stąd! </i>

55

00:05:16,744 --> 00:05:18,696

<i> Rhodey.

Wróć tu w zbroi </i>

56

00:05:19,037 --> 00:05:22,648

Nie ma mowy!

Już do niej nie wejdę ...  w życiu!

57

00:05:22,864 --> 00:05:25,020

Jeśli chcesz ją odzyskać,

Przyjdź tu ...

58

00:05:25,524 --> 00:05:26,736

O, nie

59

00:05:31,683 --> 00:05:36,104

Ludzie, serio. Chyba nie powinniśmy tam iść.

Na pewno nic mu nie jest

60

00:05:37,822 --> 00:05:39,278

Czaad!

61

00:05:39,532 --> 00:05:43,484

Jest pusta. Kimkolwiek jest Iron Man,

musi być gdzieś blisko

62

00:05:44,367 --> 00:05:48,414

Hahaha! Głupek! To jasne.

Iron Man jest robotem

63

00:05:48,664 --> 00:05:52,542

Iron Man to nie robot, Happy.

Mówiłam ci

64

00:05:52,909 --> 00:05:57,228

Co ty wyrabiasz?

Musimy ee ... nie ...

65

00:05:57,460 --> 00:05:59,671

Happy!

Wyjdź stamtąd!

66

00:06:00,257 --> 00:06:02,439

Ludzie.

Patrzcie na to!

67

00:06:02,777 --> 00:06:04,524

Jestem Iron Manem.

68

00:06:05,093 --> 00:06:07,801

A przed chwilą mówiłeś, że on

jest zwykłym robotem

69

00:06:08,052 --> 00:06:11,944

Taak,i teraz jestem w środku

robota. Ha!

70

00:06:12,310 --> 00:06:15,896

Happy, zdejmuj tę zbroję

Natychmiast!

71

00:06:16,191 --> 00:06:20,026

Nie!

Chcę lecieć, robocie! Już!

72

00:06:26,730 --> 00:06:29,062

Co za niewiarygodny kretyn

73

00:06:29,838 --> 00:06:32,362

Bardzo niedobrze

74

00:06:38,946 --> 00:06:41,747

<i>Użytkownik na miejscu.

Wznawianie działania. </i>

75

00:06:43,513 --> 00:06:45,652

Tak!

Najwyższy czas, chłopie

76

00:06:47,631 --> 00:06:51,233

<i>- Zaraz, czy ty nie ...

 - Tony, mamy duże kłopoty </i>

77

00:06:51,372 --> 00:06:54,447

<i>- Musisz wyłączyć.

- Robocie? Czy to ty? </i>

78

00:06:54,928 --> 00:06:56,078

Happy?

79

00:06:58,279 --> 00:07:01,275

Ja cie!

Znasz moje imię

80

00:07:01,535 --> 00:07:07,004

Jak cię nazywać?

Robot? Iron-ziom? Blaszak?

81

00:07:07,211 --> 00:07:11,241

<i>- Coś ty zrobił, Rhodey?

 - On myśli, że Iron Man jest robotem. </i>

82

00:07:11,481 --> 00:07:13,704

<i> Musisz go przekonać

żeby opuścił zbroję. </i>

83

00:07:13,900 --> 00:07:16,765

<i> - I przejąć nad nią kontrolę.

- Nie cierpię cię.</i>

84

00:07:19,401 --> 00:07:24,969

Jesteś...

Jestem Iron Manem ... robotem.

85

00:07:25,252 --> 00:07:29,264

Ląduj i wyjdź... ze mnie

86

00:07:30,473 --> 00:07:33,501

To idiotyzm. 

Zaraz ją tutaj sprowadzę

87

00:07:33,710 --> 00:07:35,670

<i> Sprowadzisz? Gdzie?

Do zbrojowni?</i>

88

00:07:35,818 --> 00:07:38,225

<i>I co wtedy?

Dowie się wszystkiego. </i>

89

00:07:38,626 --> 00:07:43,187

<i> Cud. Ja latam! (?)

Lecę do góry nogami! </i>

90

00:08:05,322 --> 00:08:07,265

<i>Hej.

Happy całkiem nieźle lata. </i>

91

00:08:07,629 --> 00:08:09,817

<i> - Jestem pod wrażeniem

- Ty chyba żartujesz?</i>

92

00:08:09,989 --> 00:08:11,459

<i> No co?

Tylko mówię. </i>

93

00:08:11,660 --> 00:08:13,127

Pepper jest teraz razem z Gene'm

i Whitney

94

00:08:13,268 --> 00:08:14,725

Chyba próbują za nim jechać.

95

00:08:14,909 --> 00:08:18,825

Wezwę taksówkę.

Tylko, że nie mam ze sobą portfela

96

00:08:19,123 --> 00:08:21,224

<i> Przestań się wygłupiać

 i wracaj. </i>

97

00:08:21,410 --> 00:08:25,484

<i> Muszę tak pokierować Happy'm,

żeby nic się nie stało. Jemu i innym. </i>

98

00:08:25,722 --> 00:08:27,713

<i> Całkiem nieźle lata </i>

99

00:08:31,337 --> 00:08:34,219

Ekhm... Uwaga, Happy ... człowieku

100

00:08:34,429 --> 00:08:38,576

Iron Man przełącza się na autopilota

dla twojego bezpieczeństwa

101

00:08:40,921 --> 00:08:48,417

Hej! Dalej!

Ruszaj się! Chcę się... aaa dalej ruszaać!

102

00:08:54,396 --> 00:08:57,814

Co ty wyprawiasz?

Masz przestać!

103

00:09:02,440 --> 00:09:05,754

- Hej!

- Musisz wyluzować, Iron-bocie

104

00:09:05,998 --> 00:09:09,019

Dopiero zacząłem się rozkręcać

105

00:09:11,520 --> 00:09:14,197

Co on wyprawia?

106

00:09:43,800 --> 00:09:45,418

Aaaa!

107

00:09:49,923 --> 00:09:52,978

- O, nie!

- O, nie!

108

00:09:53,268 --> 00:09:55,513

O, nie.

109

00:09:59,185 --> 00:10:01,558

Zadzwoń do kapitana Tong.

Niech nikt cię nie słyszy

110

00:10:01,773 --> 00:10:04,253

Powiedz mu, że Iron Man

wpadł do jednego z naszych skarbców

111

00:10:04,694 --> 00:10:08,107

Żadnego działania, póki Mandaryn

nie wyda rozkazu. Zrozumiałaś?

112

00:10:09,695 --> 00:10:14,150

Panie Khan. Brak odpowiedzi.

Coś jest nie tak.

113

00:10:17,090 --> 00:10:19,438

Hej.

Kto postawił tutaj budynek?

114

00:10:24,711 --> 00:10:27,240

O, nie!

115

00:10:28,962 --> 00:10:31,257

Co jest, ziomki?

116

00:10:35,043 --> 00:10:40,216

Nie wiem, jak nas znalazłeś, Iron Manie

ale powinieneś był trzymać się z daleka

117

00:10:43,896 --> 00:10:48,681

Happy? Hej, człowieku!

Jesteś cały?

118

00:10:48,890 --> 00:10:53,234

<i> Zajefajnie!

Mam lasery, nie? </i>

119

00:10:53,432 --> 00:10:57,919

Tak. Aktywuję systemy broni,

ale pozwól mnie je kontrolować

120

00:11:00,008 --> 00:11:04,394

Yyy, nie.

Raczej nie

121

00:11:04,939 --> 00:11:07,244

Lasery dla was, złoczyńcy!

122

00:11:21,261 --> 00:11:24,251

Tak!

Słusznie... Schowajcie się, frajerzy

123

00:11:24,531 --> 00:11:28,078

Happy, masz przestać

Wynoś się stamtąd!

124

00:11:40,241 --> 00:11:45,041

Ninja

Ha! To najlepszy dzień mojego życia

125

00:11:47,312 --> 00:11:49,899

Łączność z budynkiem

została odcięta

126

00:11:50,176 --> 00:11:53,875

Mandaryn nie będzie zadowolony.

Zostań tu.

127

00:11:57,285 --> 00:12:01,048

- Nie jest dobrze

- Ja.. muszę zadzwonić

128

00:12:01,365 --> 00:12:05,255

Nie, macie tutaj zostać.

Ja wejdę do środka po Happy'ego

129

00:12:05,459 --> 00:12:08,038

W żadnym wypadku tam nie wchodźcie!

130

00:12:08,227 --> 00:12:10,163

Gene, nie!

Gene!

131

00:12:10,775 --> 00:12:12,706

Och! Jest gorzej z każdą chwilą

132

00:12:12,898 --> 00:12:16,249

Racja.

Utknęłam tutaj z tobą

133

00:12:16,478 --> 00:12:19,722

A wiesz, co, Whitney?

Możesz  ee...

134

00:12:21,497 --> 00:12:23,393

Whitney?

135

00:12:38,789 --> 00:12:43,203

Dalej, dalej!

Tony, co się dzieje? Jak to ...

136

00:12:43,522 --> 00:12:45,651

Rhodey ją wziął?

Serio?

137

00:12:45,831 --> 00:12:49,005

Tak źle?

Eee... Też mogę?

138

00:12:50,267 --> 00:12:52,999

O, rany!

Policja tu jedzie. Co powinnam...

139

00:12:53,356 --> 00:12:55,788

Co?

Killershrike i Unicorn?

140

00:12:56,109 --> 00:12:59,110

I Tong!

Muszę mu tam pomóc.

142

00:13:07,729 --> 00:13:10,898

Odwalisz się, blaszaku?

Nie potrzebuję cię!

143

00:13:12,604 --> 00:13:16,898

<i> Potrzebujesz!

Próbuję uratować ci życie.</i>

144

00:13:22,178 --> 00:13:26,243

Maggia!

Hmm... Happy ich pokona

145

00:13:26,456 --> 00:13:29,565

A potem doprowadzi mnie

do Iron Mana

146

00:13:29,960 --> 00:13:34,036

Cóż za ironia losu.

Chcę, żeby Happy wygrał

147

00:13:45,707 --> 00:13:47,980

Potrzebujemy wsparcia.

Wszystkie siły.

148

00:13:50,884 --> 00:13:52,518

Cześć.

149

00:13:54,879 --> 00:13:59,789

Przepraszam bardzo. Ale łapiąc

Happy'ego, sprawiłby pan kłopot Iron Manowi

150

00:14:00,065 --> 00:14:01,717

A na to nie pozwolę

151

00:14:03,747 --> 00:14:07,227

<i>Proszę o uwagę.

Będziemy czekać na rozwój sytuacji. </i>

152

00:14:07,414 --> 00:14:11,394

<i>Niech nikt nie wchodzi do środka.

Tylko ja. </i>

154

00:14:21,784 --> 00:14:25,591

Przepraszam państwa. Na mieście jest jakaś

afera z Iron Manem

155

00:14:25,896 --> 00:14:28,715

I teraz wszystkie ulice są zakorkowane

Och!

156

00:14:31,168 --> 00:14:32,783

Powiedz szczabrzeszyn (?)

No mów!

157

00:14:32,982 --> 00:14:34,974

Pozbądź się go!

158

00:14:38,779 --> 00:14:40,909

Hej! 

Uważaj!

159

00:14:41,986 --> 00:14:44,543

Niewiarygodne

160

00:14:57,223 --> 00:15:01,218

Walczy przeciwko Tong.

Czyli plotki muszą być prawdziwe.

161

00:15:01,429 --> 00:15:04,423

To nie jest Mandaryn

162

00:15:07,332 --> 00:15:10,034

Chcesz jeszcze trochę tego? 

A ty może tego?

163

00:15:10,226 --> 00:15:11,817

Jeszcze nie skończyłem!

164

00:15:12,149 --> 00:15:14,296

<i> Skończyłeś!

Posłuchaj mnie,  ...</i>

165

00:15:16,224 --> 00:15:18,552

My nie chcemy walczyć, Iron Manie

166

00:15:18,769 --> 00:15:22,479

Kradniemy pieniądze od Tong.

Oni są gorsi od nas

167

00:15:22,683 --> 00:15:24,813

Tak.

Czemu się nie przyłączysz?

168

00:15:25,024 --> 00:15:29,085

Kiedy te bomby wybuchną,

pieniędzy starczy dla nas wszystkich

169

00:15:30,129 --> 00:15:31,011

Stoi.

170

00:15:31,688 --> 00:15:34,269

Bomby?

Zrób zbliżenie na sejf

171

00:15:37,696 --> 00:15:40,908

Analizuj.

O, nie.

172

00:15:41,326 --> 00:15:43,135

Eee.

Co się dzieje, robocie?

173

00:15:43,388 --> 00:15:46,059

<i> To nie bomba.

Tylko dziesięć bomb.</i>

174

00:15:46,268 --> 00:15:51,865

<i>Wykorzystują one energię kwantową

Kiedy są połączone, siła ich wybuchu wzrasta wykładniczo. </i>

175

00:15:52,180 --> 00:15:54,173

Heh. Dobrze o tym wiem

176

00:15:54,790 --> 00:16:01,911

Jedna z nich otworzy sejf, trzy zniszczą budynek,

przez wszystkie dziesięć wyparuje miasto

177

00:16:02,198 --> 00:16:07,389

Hahaha! Genialnie .... Zaraz, nie

To źle, tak?

178

00:16:13,426 --> 00:16:15,128

Co źle?

179

00:16:15,398 --> 00:16:17,547

Komputerze, niech mój głos

idzie przez filtry zbroi

180

00:16:18,456 --> 00:16:21,926

<i> - Gotowe.

- Wy durnie! Co wy robicie?</i>

181

00:16:22,657 --> 00:16:27,125

Whoa, hej! To nie byłem ja

Jesteście całkiem spoko

182

00:16:27,333 --> 00:16:31,551

<i> Bomby, którymi chcecie otworzyć sejf,

zniszczą całe miasto! </i>

183

00:16:32,908 --> 00:16:37,011

Czy to jakiś podstęp?

Kupiliśmy je przecież od Mr. Fixa

184

00:16:37,303 --> 00:16:40,348

<i>- Kogo?.

- Czyli Fix chce się was pozbyć </i>

185

00:16:40,571 --> 00:16:44,352

<i> Musicie je rozbroić, albo

będzie po nas i po was </i>

186

00:16:46,723 --> 00:16:52,573

- Taa! Te pieniądze nie są chyba tego warte

- Tak. Powiedz nam, jak poszło?

187

00:16:53,210 --> 00:16:56,452

Zaraz. Nie wychodźcie!

A co z forsą?

188

00:16:56,452 --> 00:16:58,738

<i> Zostaw ich, musimy rozbroić bomby.</i>

189

00:16:59,191 --> 00:17:01,685

Śmierdzisz, robocie

190

00:17:03,123 --> 00:17:06,626

- Myślisz, że one naprawdę wysadzą miasto?

- Eee.

191

00:17:13,382 --> 00:17:16,801

Mam pomysła. Włożymy bomby do sejfu,

192

00:17:17,029 --> 00:17:20,755

A sejf ochroni miasto przed eksplozją

193

00:17:21,660 --> 00:17:23,890

To musi być sen...

194

00:17:27,053 --> 00:17:28,720

Dalej Tony, odbierz

195

00:17:32,270 --> 00:17:35,045

Pepper, nie mam czasu

Musisz uciekać z miasta

196

00:17:35,313 --> 00:17:37,532

Znajdź Rhodey'go, kogo tylko możesz

i wynoście się

197

00:17:37,781 --> 00:17:41,207

<i> Co? Jestem w budynku.

Pomogę Happy'emu. </i>

198

00:17:41,471 --> 00:17:45,328

Nie! Uciekaj stamtąd!

Już Pepper, koniecznie!

199

00:17:48,292 --> 00:17:52,862

Ech.

Lepiej żebyś to docenił, Tony

200

00:17:54,560 --> 00:17:55,746

Pepper.

201

00:17:57,109 --> 00:17:59,944

Gene. Co się dzieje?

Znalazłeś Happy'ego?

202

00:18:00,126 --> 00:18:02,971

Musimy się stąd wynosić !

Iron Man zajął się wszystkim

203

00:18:03,217 --> 00:18:06,379

Serio? 

Ale ... ale to Happy.

204

00:18:06,876 --> 00:18:08,511

Nie martw się

Dalej!.

205

00:18:09,072 --> 00:18:12,574

Dobra, ale musimy znaleźć też Whitney

206

00:18:14,675 --> 00:18:17,079

Do dzieła

207

00:18:17,854 --> 00:18:22,308

Posłuchaj uważnie. Najpierw musisz zdjąć

obudowę z głównej bomby

208

00:18:22,507 --> 00:18:26,265

Dzięki temu, będziemy mogli sprawdzić

przewody i baterię

209

00:18:26,831 --> 00:18:30,235

O! Coś tu pipczy

Chyba jest zepsuta

210

00:18:30,307 --> 00:18:35,398

Happy, bądź ostrożny.

Rób to wolno i spokojnie

211

00:18:36,801 --> 00:18:42,716

Nie, nie, tak głupi. Zdjęcie obudowy

musiało przyspieszyć zegar

212

00:18:42,913 --> 00:18:45,398

<i>Mamy około minuty.

To niemożliwe</i>

213

00:18:45,804 --> 00:18:49,140

<i> Za trudne.

Nie mamy tyle czasu. Zaraz wybuchnie</i>

214

00:18:49,318 --> 00:18:51,850

Happy!

Happy, wynoś się stamtąd!

215

00:18:52,022 --> 00:18:55,496

Zrób to, teraz!

Nie powstrzymamy jej

216

00:18:57,824 --> 00:18:59,440

Happy?

217

00:19:00,527 --> 00:19:04,705

Eee... To było nudne.

Chcę sobie polatać.

218

00:19:05,151 --> 00:19:07,229

<i> Aktywacja butów odrzutowych. </i>

219

00:19:07,866 --> 00:19:13,705

Happy ... Ekhm... Użytkowniku,

tutaj Iron Man. Nie odlatuj.

220

00:19:14,242 --> 00:19:19,393

<i> - Czemu nie?

-  No, bo zbroja została bardzo uszkodzona <i>

221

00:19:19,862 --> 00:19:24,704

<i>-Wygląda wporzo

- Nie, nie, nie, nie. Jest źle</i>

222

00:19:24,883 --> 00:19:30,063

<i> Poważne uszkodzenie.

Zbroja zaraz ...  eee wybuchnie. </i>

223

00:19:30,364 --> 00:19:37,716

Uratowałeś całe miasto

Nie ma powodu  żebyś poświęcał się tylko dla... Happy?

224

00:19:43,353 --> 00:19:46,468

Dobra. Zdalne sterowanie, natychmiast!

225

00:19:49,675 --> 00:19:51,822

Miałeś rację, Gene

Wszystko będzie dobrze

226

00:19:52,676 --> 00:19:55,595

Do kogo ty mówisz?

227

00:19:59,245 --> 00:20:02,100

Ludzie, Iron Man zaraz wybuchnie

228

00:20:07,002 --> 00:20:09,265

Ta zbroja, była pusta ?

229

00:20:09,798 --> 00:20:16,317

Pusta? Nie, Gene Khan.

Ten robot miał duszę

230

00:20:16,529 --> 00:20:20,103

Był trochę spięty i

krzyczał na mnie

231

00:20:20,321 --> 00:20:25,759

Ale nigdy nie spotkałem tak dzielnego

robota

232

00:20:29,183 --> 00:20:34,764

I właśnie wtedy pokazali się ninja

Więc dałem im łupnia, nie

233

00:20:34,901 --> 00:20:38,470

Ha! Była też bomba.... och.

Robot mówił, że jeżeli wybuchnie

234

00:20:38,641 --> 00:20:41,699

to rozwali całą planetę

235

00:20:41,898 --> 00:20:44,724

No więc też jej dałem łupnia, nie

236

00:20:48,457 --> 00:20:50,065

Gdzie ty byłeś?

237

00:20:50,547 --> 00:20:54,809

Przepraszam

Na mieście były duże korki

---**---

Hehe.  To chyba jedyny odcinek, gdzie nasz blaszak nie ryzykuje życiem. Jako, że Tośka, Donia i Agata wybrały ten odcinek, znalazłam czas na ten scenariusz. Miałam problem z dwoma słowami, bo brzmiały dziwnie. No nic. Jednak myślę, że się udało :) Dziś był już part, ale to jako dodatek.

Part 129: Przemiana całkowita

**Matt**

Podniosłem się z podłogi, gdy przemiana dobiegła końca. Czułem, jakbym się odrodził na nowo. Byłem pełny energii, a ciało wypełniało przyjemne ciepło. Jednak musiałem wrócić na lekcję. Miałem szczęście. Od razu po wyjściu z łazienki, zadzwonił dzwonek. Znalazłem Katrine przy sali od historii. Trzymała w rękach mój plecak.

Katrine: Dość długo cię nie było, więc spakowałam twoje rzeczy
Matt: Dzięki
Katrine: Wszystko gra?
Matt: Tak jakby... A u ciebie?
Katrine: Chyba czuję się tak samo, jak ty. Niby dobrze, ale tak naprawdę...
Matt: Chodzi o ojca?
Katrine: Tak i chyba muszę ci się do czegoś przyznać
Matt: Ja w sumie też
Katrine: Ty pierwszy
Matt: Nie, bo sama chciałaś zacząć
Katrine: Ech! No dobrze. Nie przyznałam się do czegoś ważnego
Matt: Że jesteś córką Ducha? To prawda?
Katrine: Jak długo wiesz?
Matt: Zauważyłem, jak zareagowałaś na moje nazwisko
Katrine: Oni się nienawidzą
Matt: A kto każe się im kochać?
Katrine: Czyli rozumiesz, że...
Matt: Nie mogą wiedzieć, że się znamy
Katrine: Dokładnie, dlatego nie umawiajmy się nigdzie poza szkołą
Matt: Zgoda... Uszanuję twoją decyzję, Katrine

Wolałbym, żeby moje przeczucia nie okazały się prawdą. Jednak wyszło nie za ciekawie. Teraz chyba jedynie pozostało ukrywać naszą znajomość.

**Rhodey**

Nie zdołałem ani razu zmrużyć oczu do snu. Ciągle czuwałem przy Tony'm, bo jego stan jeszcze nie uległ poprawie. Lekarz próbował mnie podnieść na duchu, że organizm będzie na tyle silny, by walczyć. Jednak prawda na pewno była inna. Ukrywał ją, żebym nie tracił nadziei.

Dr Yinsen: Powinieneś się zdrzemnąć. Popilnuję go
Rhodey: Nie... Nie mogę
Dr Yinsen: Zrobiłeś już dość. Odpocznij
Rhodey: Chciałbym, ale nie teraz. Zrobię to, gdy wszystko będzie dobrze
Dr Yinsen: Nie chcę cię podkopywać, ale, co zrobisz, jeśli będzie inaczej?
Rhodey: Przeczytam list
Dr Yinsen: Jeszcze go nie przeczytałeś?
Rhodey: Mam czas

Gdy lekarz już miał zamiar wyjść, kardiomonitor zaczął piszczeć. Wszystkie maszyny przestały pracować. Nie wiedziałem, co się dzieje. Dr Yinsen kazał mi wyjść z sali i od razu zauważyłem, jak dzwoni do kogoś. Tym kimś była Victoria, bo pojawiła się niczym piorun. Bałem się, że Tony umrze, ale musiałem wierzyć, że wygra walkę. Chłopie, nie poddawaj się. Jesteś Iron Manem. Musisz być silny. Pepper na ciebie czeka. Dzieci.

Rhodey: Tony, walcz. Błagam cię... Nie zostawiaj nas

Byłem tak załamany, że każda sekunda stała się dla mnie udręką.

**Lily**

Mama próbowała jakoś mi wytłumaczyć, ale z każdą próbą łamał się jej głos. Kiedy chciałam zapytać po raz kolejny o zdrowie taty, poczułam, jak zamarzam. I tak się stało. Całe ciało zamieniło się w lód.

Pepper: Lily, co się dzieje? Słyszysz mnie? Lily!

Słyszałam każdy dźwięk, ale nie potrafiłam wydusić z siebie żadnego słowa. Dziwne, że przemieniam się w tak młodym wieku. Jeszcze wczoraj byłam umierająca, a dziś znowu czuje się tak samo. Jednak lód w końcu zaczął pękać. Powoli jego kawałki opadały wraz ze skórą, która zmieniła barwę. Odczułam ulgę, upadając w objęcia mamy, zaś obok nas był strażnik.

Pepper: Lily, wszystko gra?
Strażnik: Stała się prawdziwym Makluańczykiem z krwi i kości. Jednak wciąż będzie wyglądać, jak człowiek, ale zyskała nowe zdolności
Lily: Co? J... Jakie?
Strażnik: Będziesz w stanie usłyszeć nawet niewielki szept i możesz czytać w myślach... Lily, rozumiesz? Nie jesteś już zwyczajną osobą

Chłód zastąpiło ciepło, że mogłam w końcu coś powiedzieć. Czytanie w myślach? Brzmi strasznie, ale nie będzie, aż tak źle. Matt pewnie też uzyskał jakieś moce. Tylko niech to nie będzie rentgen w oczach. Brr...

Lily: Mój brat też przeszedł przemianę?
Strażnik: Tak
Lily: I jakie ma moce? Czy to jest...
Strażnik: Nie bój się. Nie będzie cię podglądać
Lily: Czytasz w moich myślach
Strażnik: Albo żartuję
Lily: Czyli na waszej...
Strażnik: I też twojej planecie... No tak. Ja wam dałem swoje moce
Lily: A zobaczymy się jeszcze?
Strażnik: Jestem waszym opiekunem. Nie zostawię was

Powiedział to gościu, który po chwili się rozpłynął w powietrzu. Czułam się pełna energii i chciałam wypróbować moje zdolności. Fajnie, że jeszcze się z nim spotkamy. Myślałam, że Makluańczycy jedynie zabijają. Widocznie nie wiem wszystkiego, skąd pochodzę. Z pomocą mamy wstałam na nogi.

Pepper: Jak się czujesz?
Lily: Świetnie. Teraz dzięki telepatii niczego przede mną nie ukryjecie
Pepper: To prawda
Lily: Więc powiedz mi, co z tatą?
Pepper: Jest w szpitalu
Lily: Wiem, ale, co się z nim dzieje?
Pepper: Lekarze próbują go uratować, by przeżył
Lily: Mamo

Przytuliłam ją, bo wiedziałam, że ma zamiar płakać.

Pepper: On musi wrócić... Musi
Lily: Wróci na pewno. Wszystko będzie dobrze

Part 128: To ma być "niezbyt dobrze"?

**Katrine**

Zamknęłam drzwi na klucz, by nikt mi nie wchodził do pokoju. Musiałam pobyć sama. Przemyśleć kilka spraw. Jak mam być szczęśliwa, skoro nasze rodziny są ze sobą skłócone? Przypomina to trochę "Romeo i Julia", ale ich miłość skończyła się tragicznie. Moja historia potoczy się inaczej.

**Pepper**

Lily dość szybko wracała do zdrowia, że lekarka nie chciała jej dłużej trzymać. Jedynie puścić następnego dnia z rana. Matt nie wiedział, co mówić i milczał. Wiedziałam, że nim też wstrząsnęło to samobójstwo ojca. Mam nadzieję, że Tony przeżyje. Jeszcze nigdy w życiu nie czułam tak wielkiego strachu. Wcześniej nie zwróciłam uwagi, jak zemdlał, bo zajmowałam się Lily.
Z zamyśleń wyrwało mnie pojawienie się lekarza.

Dr Yinsen: I jak tam się czuje nasza pacjentka?
Lily: Bardzo dobrze. Chcę już wyjść
Dr Yinsen: Myślę, że nie będę cię tu trzymał na siłę, ale przez jeden dzień zostań w domu. Potrzebujesz nabrać sił
Lily: Ale naprawdę czuję się świetnie
Pepper: A co z Tony'm?
Dr Yinsen: Znalazłem przy nim listy. Powinniście je przeczytać
Pepper: Ale... Ale w jakim jest stanie?
Dr Yinsen: Niezbyt dobrym... Chcesz się z nim zobaczyć?
Pepper: Tak
Matt: Ja też chcę
Lily: I ja!
Dr Bernes: Ty masz leżeć w łóżku, Lily, a twój brat niech zostanie z tobą
Dr Yinsen: Zajmiesz się nimi?
Dr Bernes: Bez problemu

Poszłam z lekarzem dość niepewnie na OIOM i już miałam ułożone najgorsze scenariusze w głowie. Jeśli dostaliśmy listy, czy to znaczy, że już nie wróci? Nawet tak nie myśl, Pepper. Wszystko będzie dobrze, tak?
Gdy weszłam do sali, zobaczyłam załamanego Rhodey'go przy łóżku Tony'ego. Nie wiedziałam, co powiedzieć. Wokół niego było tyle maszyn, a każda odpowiadała za podtrzymywanie życia. Na samą myśl, że znalazł się w stanie krytycznym, do oczu cisnęły się łzy.

Pepper: To jest te "niezbyt dobre"?
Dr Yinsen: Nie chciałem, żeby dzieci zaczęły się bardziej przejmować
Pepper: Wyjdzie z tego?
Rhodey: Na co ty liczysz, Pepper? Przecież sam z własnej winy znalazł się w takim, a nie innym stanie
Dr Yinsen: Nie trać nadziei. Na razie jest w śpiączce przez tydzień. Później zobaczymy, co dalej. Grunt to wierzyć w cuda
Pepper: A z Lily jest już dobrze?
Dr Yinsen: Jutro zostanie wypisana
Pepper: Mogę przy nim zostać?
Dr Yinsen: Na chwilę, bo Rhodey tu robi za stróża
Pepper: Poważnie?
Rhodey: Miałem wylecieć do Akademii Wojskowej, ale teraz muszę go odwołać
Pepper: Czyli on może zostać, a ja nie?
Dr Yinsen: Musisz zająć się Lily i Mattem. Pamiętaj o swoich dzieciach
Pepper: Jakie są szanse, że się obudzi?
Dr Yinsen: 5%
Rhodey: I właśnie za tyle procent walczymy

~*Następnego dnia*~

**Lily**

O ósmej dostałam wypis ze szpitala i razem z mamą wróciliśmy do domu. Matt dalej się nie odzywał. Myślałam, że coś mu zrobiłam, ale nie potrafiłam sobie przypomnieć, co? Brat musiał iść do szkoły, a ja mogłam, a raczej musiałam zostać w domu. Próbowałam się jakoś dowiedzieć o stanie taty. Martwiłam się o niego. Poświęcił się dla mnie, by zniszczyć truciznę. Pożegnałam się z Mattem, gdy wyszedł na lekcje. Wykorzystałam to że byłam sama z mamą. Mogłam z nią przeprowadzić szczerą rozmowę. Zaparzyłam nam po owocowej herbacie i usiadłyśmy w salonie.

Lily: Mamo, nie jestem już małym dzieckiem, więc powiedz mi prawdę, co się dzieje z tatą?
Pepper: Nic się nie dzieje. Musiał zostać w szpitalu na dłuższe badania
Lily: Słyszałam, jak rozmawiasz z lekarką. Był operowany... Żyje?
Pepper: Musiałaś chyba źle usłyszeć, bo nic mu nie jest
Lily: To skąd te listy?! Nawet nie próbuj kłamać! Matt się do mnie nie odzywa i ty też nie chcesz mi udzielić odpowiedzi! Czy to takie trudne?! Martwię się!
Pepper: Lily, uspokój się. Dobrze wiesz, że nie możesz się denerwować
Lily: Próbował... Próbował się zabić... przeze mnie. I jak... tu mam być... spokojna?!

Znowu podniosłam głos, że lekko zakuło mnie przy implancie. Nie cierpiałam tego, jak wszyscy traktowali mnie, jak kalekę. Oby Matt czuł się lepiej w szkole. Ciekawe, co robi?

**Matt**

Czułem się jakoś dziwnie. I to nie przez głupotę ojca, czy uczucia do Katrine. Po prostu czułem się inaczej. Nie było mi słabo, ale bardziej skóra zrobiła się cieplejsza, niż zwykle. Musiałem wyjść z klasy pod pretekstem pójścia do łazienki. Dopiero w lustrze zauważyłem, jak pęka skóra na twarzy, dłoniach i pod ubraniem. Wiedziałem o przemianie ze snu, ale żeby tak szybko?
Nagle poczułem silnie ukłucie w sercu, aż upadłem na podłogę. Jednak o dziwo byłem spokojny. Może dlatego, że temu wszystkiemu przyglądał się jaszczur?

Strażnik: Zaczęło się, Matt. Teraz staniesz się prawdziwym Makluańczykiem z krwi i kości... Jednak nie bój się. Wciąż będziesz wyglądał, jak człowiek, ale twoje zdolności się ujawniają
Matt: J... Jakie?
Strażnik: Będziesz w stanie wyczuć zbliżające się zagrożenie, a twój wzrok będzie mógł zobaczyć najmniejsze detale
Matt: To... boli
Strażnik: Spokojnie. Przejdzie ci. Zaraz będzie po wszystkim

Dotknął mojego ciała, które wciąż się żarzyło niczym ogień. Nadal zachowywałem spokój, lecz chciałem, by przemiana dobiegła końca. Po chwili, jaszczur zniknął, a z "problemem" zostałem sam. Przecież miałem dopiero się zmienić, jak dorosnę. Dlaczego akurat teraz? Oby Lily przechodziła to łagodniej.
Gdy ból zniknął, mój kolor skóry lekko się zmienił na ciemniejszy, lecz wciąż byłem człowiekiem. Tak jakby.

---**---

Wybaczcie, że czasem używam tych samych zdjęć, co z "Unprotected", ale nie wiem, jakie wstawiać do notek. Jednak chcę was o coś prosić. Myślałam nad scenariuszem odcinka. Macie propozycje, jaki mógłby być z 1 sezonu? Czekam na odpowiedzi, a notka już jutro :)

Part 127: Ukryte uczucia

**Lily**

Cisza. Nadal nikt się nie odezwał. Co się dzieje? No to chyba będę musiała się zapytać, skoro nie mają nic do powiedzenia. Odwróciłam głowę w stronę Matta.

Lily: Matt, co się dzieje?
Matt: Dobrze się czujesz?
Lily: Tak, ale nie wymiguj się i mi odpowiedz. Czemu mama płacze i wszyscy milczą?
Matt: Nie... Nie wiem
Lily: Oj! Ty doskonale wiesz. Mów. Przecież to nie może być nic strasznego
Matt: Właśnie, że może
Lily: Matt?
Pepper: Powiedz jej. Niech wie
Lily: Co się stało?
Pepper: Niewiele wiemy
Lily: Pani doktor, a pani coś wie?
Dr Bernes: Chyba twój tata znowu lekceważy zalecenia i w tej chwili ma robione badania
Lily: Nie jestem głupia! Przecież widzę, że to coś poważnego!
Dr Bernes: Lily, uspokój się. Nie powinnaś się denerwować
Lily: Czuję się dobrze. Dziękuję
Dr Bernes: Co nie znaczy, że masz lekceważyć swój stan. Ledwo pozbyliśmy się trucizny z twojego organizmu, ale musisz odpocząć
Pepper: Dr Bernes, można na chwilkę?
Dr Bernes: Tak, proszę

Głupia mama. Nie jest głupia, ale myślała, że nie będę słyszała ich rozmowy. Błąd. Mam bardzo dobry słuch. Mogę ich usłyszeć z daleka i przy zamkniętych drzwiach. Coś ukrywają.

Pepper: Dlaczego pani skłamała?
Dr Bernes: Lily musi nabrać sił, bo to, co wymyśliliśmy z Ho, było bardziej ryzykowne od kylitu. Na szczęście Vortex razem z Extremis zniknęły z jej ciała
Pepper: A kiedy może wrócić do domu?
Dr Bernes: Jutro, jeśli w nocy nie pojawią się "niespodzianki"
Pepper: Rozumiem... Czy mogę zobaczyć się z Tony'm?
Dr Bernes: To ty nie wiesz, że jest operowany?
Pepper: Wiem... Jednak chcę wiedzieć, jak się czuje
Dr Bernes: Prawdopodobnie walczy o życie. Nic dziwnego, skoro pozbawił się kylitu
Pepper: To samobójstwo! Jak on mógł?!
Dr Bernes: Spokojnie, Pepper. On chciał jej pomóc
Pepper: Ryzykując własnym życiem?
Dr Bernes: Chyba skądś mamy tego Iron Mana
Pepper: Tak

Nie mogłam w to uwierzyć, co usłyszałam. Tata jest operowany? Przeze mnie? Dlaczego nie mógł wymyślić innego sposobu? Albo po prostu pozwolić działać lekarzom.

~*Pięć godzin później*~

**Rhodey**

Jest już dwudziesta, a z bloku nikt jeszcze nie wyszedł. Siedziałem, jak na szpilkach. Bałem się o Tony'ego. Chciałbym go opieprzyć za ten pomysł z pozbyciem się kylitu, choć jego ryzyko opłaciło się. Lily nie ma już trucizny. Tylko jakim kosztem? Błagam cię, Tony. Bądź cały. Błagam... Bądź cały.
W końcu drzwi się otworzyły i wyszedł z nich dr Yinsen. Jego twarz nie dawała powodów do radości, ale chciałem uzyskać informacje.

Dr Yinsen: Robiłem, co się dało
Rhodey: Co to ma znaczyć?
Dr Yinsen: Jest w śpiączce. Cały organizm się zbuntował. Jedynie maszyny podtrzymują go przy życiu
Rhodey: Boże! Ale będzie żyć?
Dr Yinsen: Nie będę ci dawać złudnej nadziei. Może tak z tydzień się uda
Rhodey: Jaki tydzień?
Dr Yinsen: Tyle zdoła jeszcze przeżyć... Chcesz się z nim zobaczyć?
Rhodey: Tak... Proszę

Byłem zdenerwowany, a strach nie opuścił mojego ciała. Zaprowadził mnie na OIOM, gdzie Tony leżał podpięty do każdej możliwej maszyny. Nie wiedziałem, co mam powiedzieć. Nigdy nie widziałem go w tak krytycznym stanie.

Dr Yinsen: Pozwolę ci przy nim być, ale pod warunkiem, że mnie zawołasz, jeśli coś, by się działo... Rhodey?
Rhodey: Tak... Na pewno... zawołam
Dr Yinsen: Bądźmy dobrej myśli, że wyjdzie z tego
Rhodey: Jakie są szanse, że się obudzi?
Dr Yinsen: Bardzo nikłe. Ledwie 5%
Rhodey: Jak dla mnie, to dużo
Dr Yinsen: Rhodey, on będzie walczył
Rhodey: Wiem o tym. Tym razem powinien
Dr Yinsen: Znalazłem przy nim jakieś koperty. Nie otwierałem ich, ale pewnie chciał wam coś przekazać. Dam Pepper i dzieciom, a ta należy do ciebie
Rhodey: Dobrze

Lekarz sprawdził odczyty z urządzeń i wyszedł z sali. Byłem ciekawy, jaką Tony pozostawił dla mnie wiadomość. Jednak otworzę ją później. Będę czekał, aż się obudzi.

**Katrine**

Jadłam kolację z rodzicami, ale wolałabym uniknąć wzroku ojca. Po tym, czego się dowiedziałam, nie chciałabym narażać Matta na jego gniew. Skupiłam się na jedzeniu tostów z syropem klonowym. Za wszelką cenę próbowałam nie patrzeć w jego stronę.

Viper: Jakoś oboje jesteście cicho. Czy coś się stało?
Duch: Nefaria znowu przekłada zlecenie
Viper: Nie przejmuj się. W końcu je skończysz
Duch: Mam nadzieję... Jak w szkole?
Katrine: Dobrze. Wygrałam dziś w zbijaka

Nadal patrzyłam na zawartość talerza. Narażam się na gniew taty.

Duch: To świetnie. Ty nie dasz nikomu się pokonać. Widać, że jesteś z naszej rodziny
Katrine: No... Tak
Viper: Katrine, może powiesz coś tacie?
Katrine: Skończyłam jeść. Dziękuję za kolację. Idę do pokoju przygotować się do szkoły
Duch: Poczekaj chwilę

Już wstałam od stołu, ale musiał mnie zatrzymać. Co teraz? Nie miałam już ochoty z nikim gadać.

Duch: Nie pójdziesz stąd, dopóki się nie dowiem... Mów, co się dzieje?
Katrine: Zakochałam się! Czy taka odpowiedź ci wystarczy?!

Wybiegłam szybko, mijając go i zamknęłam się w pokoju. Dlaczego moje życie musi być takie skomplikowane?